cinta

Cinta,suatu perasan yang semua orang tahu,suatu perkatan yang semua orang suka dengar.Ia senang di lafazkan,ia manis didengar,tapi ia amat sukar di laksanakan.
Cinta yang menemukan aku dengan suami ku ,cinta juga telah menemukan aku dengan Allah.Tapi,sehingga ke hari ini, masih ada orang  mempertikaikan kepercayaan ku terhadap Allah.
Aku,seorang insan yang terpilih,seorang hamba yang telah tertarik hati kepada  kecantikan  ISLAM,lalu Tuhan jumpakan aku dengan suamiku yang berbangsa Melayu dan beragama ISLAM.Tetapi mengapa masih ada melayu yang suka bertanyakan soalan terhadap aku yang berbau dikriminasi,masuk Islam sebab cinta atau sebab agama itu sendiri. Hah,aku berasa pelik juga bila soalan sebegini diajukan kepada aku.kepala aku pula menimbulkan satu tanda tanya,setakat manakah melayu ini faham tentang agama Islam?Kalau seseorang itu betul-betul faham dan mendalami bab agama aku rasa dia tidak akan bertanyakan soalan bodoh  ini.

Cinta dulu? atau agama dulu?Mana satu betul?Bagi aku ,soalan ini sama dengan solan yang selalu bermain di fikiran kita dulu,ayam dulu? atau telur dulu?Adakah itu penting?aku pernah bertanya pada yang cerdik pandai tentang agama.ada segolongan yang masih terikut-ikut dengan fahaman kolot melayu itu mengatakan ada bezanya bila cinta itu didahulukan.Dari mana datangnya cinta kalau bukan Tuhan ?Dari mana datangnya agama Islam kalau bukan Tuhan. dua dua pun dari Dia.cinta itu lah yang membuatkan seorang umat kenalTuhan,cinta itu lah yang melembutkan hati manusia untuk menghambakan diri kepada Tuhan.cinta itu lah yang menyatukan manusia untuk kesejahteraan umat.Jadi,mengapa perlu lagi ditanya,semuanya dari dia,Dia yang membuka nawaitu seseorang manusia untuk bersujud padaNYA,Dia yang membuka jalan untuk manusia kenal dengan ISLAM,tak kira dengan apa cara pun,itu semua kuasa Dia.kehendak Dia.

Tuhan itu maha kaya,Tuhan ini maha mengetahui,Dia tahu mana  yang terbaik untuk umatNYA .Dia saja yang tahu segala rahsia disebalik setiap kejadian.Mengapa masih ada golongan yang suka mempertikaikan lagi kesahihan Allah.Dia yang mengaturkan pertemuan ini,kalau hendak difikirkan dengan akal ,memang tak masuk akal,dunia ini luas,mengapa aku diaturkan untuk berjumpa dengan dia (suamiku)dan ditakdirkan kami berkahwin menjadi sepasang suami isteri yang sah dan aku diatur untuk menghabiskan hayatku  mengikut cara hidup Islam.Semua itu Dia yang mengetahui.

Sehingga ke hari ini ,aku semakin matang ,aku amat bersyukur ISLAM ini telah banyak membawa perubahan dalam cara hidup aku.Aku bangga menjadi seorang MUSLIM,aku rasa Tuhan sentiasa berada disisiku,Dia melihat,Dia menguji,Dia menunjuk jalan,Dia  telah melembutkan hati aku yang keras ini ,dan kini aku hanya mampu menatang tangan berdoa kepadaNYA,limpahkan rahmatMu terhadapku,pancarkanlah NurMu terhadapku agar jalan ku dihadapan akan sentiasa menjadi terang  .Amin.

今年的清明节

今天，我回去妈妈家其实是要给她这个月的家用，没想到今天刚好她过清明节，在祭拜祖先，刚拜完，在收拾那些菜肴。家里很静，这么早，姐姐她们都回去了。妈，看来有点累。我跟 她一起在客厅坐下，她告诉我说姐姐她们有点事要办，都回去了。妈，我现在不可以跟你老人家一起过清明节了，希望你会明白我的立场。心里有点过意不去，不是什么，是看到你老人家还需要做这么多东西，我心里有的难过。。。。。。







姐姐她们都有自己的家要看，都有老公的祖先要拜，她们应该也没有太多的时间跟妈妈一起过清明。我不是很懂她们的生活，不过，我很相信她们也明白妈妈已经没有别的人可以拜托的了，有的就是这些身边的女儿和儿子。这就是她唯一可以依靠。







人老了，体力和脑力真的有限，可是，我的妈妈她还是很坚强，很高的意志力，很能干的那种。只有她要，她一定可以做到。我们谈了一些平时的话题，我就问她，妹妹最近有打电话回家，她说昨天刚打来，妹妹她吩咐妈妈不要煮太多的菜肴，她怕妈妈太累。真好，她也有妈妈的心。过后，我就跟妈妈说，以后再过清明，干脆就买nasi kandar 和一些糕饼来拜爸爸好了，因为爸爸活着的时候很喜欢吃那个饭，这样做可以省时间又省钱。妈妈也不用这么辛苦，妈妈她笑了，妈，我不是想为难你，我是为你着想，我现在很了解，也很看透姐姐她们的心态，她们都会找很多借口去让你知道她们有事做来推开当女儿的责任。我不是想破坏她们在你心目中的形象，其实，他们都是我亲身姐姐，可是，她们的所作所为，我都看在眼里，一个个都那么的奸，那么的没人道。妈，也许以后的清明节，我就买煮好的菜肴给你拜好了。这样也是好的，不用麻烦到姐姐她们不是吗？





清明节，每年都是要过的，是让我们怀念和感恩死人的节日。人死了，我们再怎么拜，怎么哭，怎么怀念，也盼不回他们，不是吗？我们还活着的儿女本份唯一可以做到的就是为他们祈祷，让他们的灵魂在九泉之下得到保护，得到寬怒，得到安靈。我们要珍惜身边还活着的人，每一刻每一秒，尽量做好自己的本份和责任，不要以后她们死了，才错怪自己没有做到该做的事情而遗憾终生。

又是新年

明天就是年初一，每家大小都会庆祝新年。我，还在犹豫不决 到底要不要回去。很辛苦，很挣扎。世界真的没有一个像我这样可怜的人了。怎样解释，怎样说，别人永远都不会明白。自己妈妈的家，新年不能回去，是疯了吗?说真的，我也希望自己是疯了！疯了就没有这么多的东西想不通，疯了，就不用这样痛苦！我，没有能力再生病，我，没有能力再承受身心和肉体的痛。我，现在活着就像一个行尸走肉的僵尸，没有快乐，没有亲情，没有目标，没有自己。太悲哀。


很多不知道我故事的人都会说我太执着，太自我。是吗？那，我的痛苦有谁会明白？一年又一年，我的病没完没了，老实说，我曾经想过去死，可是没有那么大的勇气。我还不甘心，为了一个疯子结束了自己的生命，太傻了！就这样我挨到今天。


新年，现在对我来说，没有特别的意义了。姐姐她们已经不能再看我这个做妹妹，我成为了她们眼中丁。我的一举一动她们都看不过眼。嫉妒，埋怨，加上不能解释的误会，就是她们对我疏远的理由。然而，我自己也很难接受她们对妈妈做出的诡计，她们的行为，实在不能原谅。太无耻，太不文明了。天啊，妈妈，她还是看不清自己女儿们的真面目。我，很伤心，很心痛！


太多的恩怨，我吞不下这口气，我放不下，看不开。我不能接受我亲身姐姐会对妈妈这样做。为什么？那些钱她们看得那么重要！非拿到手不可？那，妈妈一手把她们养大成人，让她们嫁人生子，那是什么 ？难道，那几十千块钱可以换取妈妈的养育之恩，妈妈的爱心，妈妈的辛苦？不！我不想再让这个故事延续。



算了，新不新年，日子还是一样 要过。我，还有孩子，丈夫要看，我们也有我们的世界。我想我还是活在自己的生活范围最好。