生病

最近天气不是很不好，生病的人越来越多。我这几天喉咙也是痒痒的，值到星期二那天，喉咙痛得连声音都有点沙哑了，我就去看医生，坐在医生面前，我看着她，这么年轻的医生，不知道会不会替我看病，很好笑，这个莫名其妙的念头突然从我的脑袋冒出来。她问我有什么地方不舒服，我就跟她说，我的喉咙痛了两天，声音也沙哑了，真的很难受。她替我做了简单的检查，给我开了一些维他命c 和止痛药，当我要开门出去时，她说，如果病况没有起色的话，请再来看她。我笑了笑，就出去了。



吃了那医生的 ‘药 ’，喉咙是没那么痛了，可是我的声音真的越来越沙，讲不出话来。第二天，我再去看她，我指着喉咙，跟她说我讲不出话，我用沙哑的声音问她我需要吃抗生素吗？她摇摇头，说是virus 感染 ，抗生素做不了什么帮助的。她说，我现在最需要的是喝多多水，少讲话和休息，她拿起病假的小书本，写了一天的病假给我，我又看着她，这次轮到她笑了，不要担心，休息一下就没事了。这是，我突然想到原来我已经很久没请假了。这个医生真的是有一手，果然，年轻的一代想法也不一样了。



原来不是全部的病一定要吃药才会好的，哈哈哈，我跟这个年轻的医生学到了一个很有用的知识。我回家后，就照着那医生的话去做，睡了两天，果然，我的病有了起色，声音也慢慢的好起来了。我想起了那个医生，我应该感谢她才对，是她提醒我是时候放慢脚步，工作归工作，休息还是要休息。



人生短短几十年，生老病死，是每个人需要面对的。很多人都不喜欢生病，可是，有时候当我们生病时，我们会学习到很多做人的道理，明白生活的点点滴滴。其实，生病是我们体内发出的讯息，它要告诉我们里面的东西出了问题，是时候关心一下自己了。

男人，还会是保护者？

当一个女人答应嫁给一个男人，当他的终身伴侣时，她已经下定决心把自己一生的幸福寄托在那个男人的身上。眼前的未来，她会跟着他一起走，幸不幸福，她每天都会默默的为自己祈祷，但愿上帝为她带来的这个好男人可以让她一路走好。



上个礼拜的某一天，一大早打开报纸看到的新闻真的把我吓坏了。自己的枕边人，自己最亲近的人都可以杀人！哇！这个世界是不是变样了！我真的不敢相信自己看到的新闻是天大的事实。
我想了很久，我也读了很多遍，写在报纸上的真的是发生了的事实。当时的我真的很想哭，我们今日的社会真的是变了！人，为了家庭的点点滴滴而杀人！而且，杀的是自己的老婆和女儿。老婆死了，然而，女儿却毁容和失明了。这样的一个下场，是他所要的吗？难道，杀了她，事情真的就可以解决？心中的恨就可以没了？




男人，当你下定决心娶一个女人为妻子的那一刻，你不是已经把她放在自己心目中的重要地位吗？你不是已经答应她要她永远过着幸福的日子吗？男人，当你爱上一个你喜欢的女人时，你会无时无刻的保护着她，无时无刻的宽容她，不让她受到伤害，只要看到她开心，你也就会开心。你，会答应她种种的要求，就算她要你把天上的月亮和星星採下来，你也会照样去做。



可是，当你和一个女人结伴为夫妻，大家相处了一段时期的时候，你会对另一方的所做所为都起了反感，很多事情，很多习惯，很多周围的小节都会看不顺眼，都会成为了眼中钉。这是为什么？当初，你对她所誓下的爱情宣言呢？都消失了吗？男人，你知道上帝把亚当造成的时候，祂也为他造个伴侣，那就是夏娃。上帝除了要亚当保护他的伴侣之外，祂也要他答应祂永远的照顾和保护他们的下一代。男人，上帝将你造成一个男人的时候，你的一个重要责任就是保护你身边的女人！现在的男人都不知道这个。或者，他们忘记了，女人是需要保护的一群。问世间，男人还会是女人的保护者吗？




可以和一个你心爱的人结为夫妻，这是一生中的幸福！这是上帝已经安排的事实。学会去接受对方的优点和缺点，这就是相处。学会去宽容和体量，这是爱心。学会放下眼前的是非，这是美德。学会去关心和保护你的近亲，这就是爱！


男人，多点时间看看你周围的人，多点时间接近你身边的亲人，你会发现，他们都很需要你的保护和关怀。

Syawal yang bererti buat diriku

Akhirnya Ramadan ,Syawal menjelang tiba .Itu tandanya satu kemenangan untuk semua umat Islam yang telah menjalankan ibadat puasa dengan baik dan sempurna .Puasa ,bukan hanya sekadar lafas dimulut sahaja tapi yang penting ,didalam hati sentiasa perlu beringat , ia adalah satu ibadat untuk membersihkan diri kita.



Bulan syawal tahun ini disambut sederhana tapi, amat bermakna buat diriku.Tak seperti tahun-tahun yang lalu , aku hanya beraya di sini sahaja ,sebab badanku kurang sihat.Tahun ini ,badanku agak sihat sikit dan semakin pulih,aku beraya di kampung halaman kawan baik aku ,iaitu di Jitra,Kedah.



Aku pilih beraya di sana ada sebabnya.Hajatku cuma satu,untuk berjumpa dengan ustaz yang pernah mengubat aku setahun yang lalu.Aku hendak mengucapkan "terima kasih"kepadanya kerana telah menasihatkan aku semasa aku sakit dulu.Kata-katanya telah meninggalkan kesan dan impak yang amat besar dalam hidupku.Ia telah menjadi satu titik tolak untukku beranjak satu langkah ke hadapan lalu kembali ke jalan yang Dia redhai . Aku begitu terharu dan bersyukur bila mengenang kembali saat-saat aku menderita penyakit ganjil yang tidak boleh nampak dengan mata kasar.Akhirnya aku sembuh juga dengan izin Allah ,dan kini aku mula kembali ke pangkuanNya.Kata-kata ustaz itu telah menginsafkan diri aku. "Satu saja yang saya minta,kakak cubalah ubah cara hidup kakak.Ingatlah setiap musibah yang Tuhan turunkan mestilah ada hikmahnya dan jadikanlah musibah ini sebagai kifarah.Tuhan yang maha mengetahui,serahkan kepadaNya."



Apakah aku selama ini tidak pernah bersyukur dan menghayati kewujudanNya?Telah jauh aku pergi........,telah lama aku lalai...........,telah terlalu banyak dosa yang aku lakukan...............Ya Allah! Masih ada lagi orang yang baik hati untuk menegur ,masih sempat lagi aku memaling pandangan , lalu mencari jalan keluar.

Aku dan suamiku serta kawan baikku sampai dirumahnya pagi-pagi lagi pada raya ke-2.Dia dan isterinya agak suka melihat kedatangan kami.Aku mula menceritakan pengalamanku dan benda-benda yang ganjil berlaku pada diriku selepas balik dari rumah dia setahun yang lalu.Dia senyum dan bersyukur,lalu berkata ,Ini semuanya dari Dia ,siapa pun tak berkuasa untuk menghalang ,Tuhan tak memilih umatnya untuk diberikan sesuatu hikmah,selagi umatnya mengingatiNya ,disitulah ganjaran untuk mereka.

Dunia ini penuh dengan berbagai manusia,dari yang baik hati hinggalah ke yang busuk perut.Hendak berjumpa dengan seorang insan yang berhati mulia dan mahu membimbing kita bukanlah semudah yang disangkakan.Dan hari ini aku dapat berjumpa dengan ustaz ini bagiku ia adalah satu yang amat berharga dalam hidupku dan aku percaya ini semuanya telah diatur olehNya."Tuhan tidak akan mengubah nasib seseorang umatnya sekiranya ia sendiri yang mahu mengubah."Itu adalah falsafah hidupku sekarang.

拾到的爱情

爱情，在很多人的眼中都是那么的美好，那么的伟大，那么的需要，那么的重要，对它充满懂憬。其实，爱情只不过是人生的一个小插曲，是生活的一小部分而已。有跟没有，生活还是一样的过，起不了多大的影响，不是吗？





“人家的都是最好的”，大部分女人的眼里总是这么认为。人家的老公总是比自己的好，人家的孩子都是比自己的乖，比自己的听话。为什么女人都会有这样的想法？难道女人都是瞎着眼睛去看身边的事物？还是，很多时候她们只是用感觉去“看”？我自己也是女人，有时候也是想不通。更严重的是人家不要的，她们也会去拾回来把他当着“宝”来看待！唉，女人，一个很难了解的“SPECIES"





拾到的爱情，它，一定是好的吗？人家丢掉的东西，它，还会有用处的部分吗？它，已不再完整，也许，有的部分还可以拿来做"spare part", 但是，它的功能和适用能力不可能和新的比上下。爱情跟环保可以一起拿来比较吗？现实的生活，它不再应许我们去把人家丢的爱情捡回来，人家不要的，一定是有它的不好，一定有它的缺陷！这个道理小时候妈妈一直都在灌输我们的！连小孩子都会明白，他们都会要新的玩具，却不会去玩拾回来的。小孩他们也会做正确的选择，那，我们成年人呢？

satu anugerah

Tuhan mencipta sekalian manusia di muka bumi ini,masing-masing telah diberikan satu atau lebih anugerah yang istimewa .Aku sentiasa percaya yang diriku juga begitu.Manusia adalah mahluk yang paling mulia disisi Allah,mahluk yang dibuat dari tanah,ditiupkan pula roh dan diberi akal pemikiran.





Aku,seorang manusia biasa telah dipilih mengikuti agama Allah.Dari kecil,aku memang seorang budak yang cerdik, aku pandai menyanyi ,ayah sayang sangat pada aku,setiap kali balik dari tempat kerja,ia mesti dukung aku dan bersembang dengan aku.Masih ku ingat lagi,masa aku berumur 4 tahun,ayah dukung aku dan sayang pada pipiku,aku langut ke langit dan tanya pada ayah ,apakah bendanya gumpalan putih yang boleh bergerak itu,aku suruh ayah ambil turun untuk main,ayah cakap,itu adalah awan,dan ia sangat tinggi.Aku suruh ayah sambung galah dan mesti boleh ambil turun.Ayah gelak sambil gelengkan kepalanya.





Masa aku masuk darjah 3, ada seorang guru lelaki baru jadi guru darjah aku.Semua murid seorang demi seorang bangun memperkenalkan diri masing-masing kepada cikgu itu.Selepas selesai sesi suai kenal,guru itu perhatikan aku dan dia terbuka mulutnya lalu bercakap, "saya nampak kamu ini seorang budak yang cerdik."Aku tersegap lalu senyum.Selepas dari peristiwa itu, keputusan perperiksaan aku maju mendadak,aku mendapat no.satu dalam kelas dan ia berterusan sehingga ke darjah 6.Aku bukan saja cemerlang dalam peperiksaan,tapi juga aspek ko-kurikulm,pertandingan melukis,menulis tulisan cina,menulis karangan dan berpidato.Masih aku ingat lagi semasa aku dalam darjah 4, aku dilatih oleh cikgu darjah untuk berpidato dan aku juga dipilih bagi mewakili sekolah kami untuk pertandingan pidato peringkat daerah.Aku menang dalam pidato tersebut dan mendapat naib johan untuk keseluruhan pertandingan itu.Cikgu sekolah bangga dengan bakat aku.





Masuk darjah 6,seorang lagi guru cina memuji aku kerana subjek yang dia ajar itu ,akulah seorang-orangnya murid mendapat markah yang paling tinggi.Dia selalu beri galakan kepada aku untuk mendapat 100 markah dalam semua subjek.

Selepas naik ke sekolah menengah,aku masih kekalkan pencapaian aku .Dalam tingkatan satu,aku menang dalam pertandingan story telling peringkat sekolah.Tingkatan 3 pula aku menang pertandingan menulis cerpen dalam bahasa cina peringkat sekolah.





Aku mulakan alam pekerjaan pada umur 25,masih aku ingat lagi aku menang dalam pertandingan mencipta slogan hospital masa aku mula bekerja di hospital Pulau Pinang.Amat terharu sekali apabila slogan yang aku cipta itu akan digunakan oleh hospital untuk jangka masa yang agak lama.Selepas 5 tahun bertugas dihospital itu,aku dianugerahkan sebagai salah seorang kakitangan yang cemerlang dalam skim SSB,aku mendapat pergerakan gaji melintang.Pada masa yang sama,aku juga dipilih oleh seorang pakar kardiotoraksik sebagai salah seorang kakitangan cemerlang yang bertugas di wadnya.Bagi aku ,itu adalah rezeki dari Allah.





Dan kini,usia aku semakin meningkat,pemikiran dan juga pengalaman hidupku juga berubah,aku sudah banyak mencapai kejayaan dan jaga kekecewaan dalam hidup.Tapi,yang paling aku bangga sekarang ialah aku rasa diriku lebih dekat dengan Allah.Allah telah bagi aku tenggok dengan mata sendiri huruf "Allah " yang terbentuk dengan awan atas langit baru-baru ini!Aku begitu terharu lalu menangis sambil mengucap alhamdullilah.Kini aku begitu yakin bahawa Allah sentiasa berada disisiku dan melihat aku.Aku telah mendapat hikmah dan syufaat dariNya.Itu adalah satu anugerah yang paling berharga buat diriku,dan aku akan sentiasa mengingatiNya.

命硬

从小我一直都很多病，身体本来就是很弱。没想到现在都活到四十多岁了，我的体质还是跟以前一样。我真的很讨厌我自己，做什么都提不起劲，一两下就会很累，心有余而力不足,这个感觉真的令我很烦，很烦。记得，小时候的我也曾经很多次要死却 “死不去”的经验。还是一句老话；也许时辰未到吧！




我三岁那年，发高烧，一时不甚人事，妈妈说医生和护士用冰块把我整身蔜，还好我会醒过来。那时，妈妈真的被吓坏了。六岁的时候，和邻居的女孩玩耍时不小心踏到一根生锈的铁钉，那根铁钉穿过我的脚底。很奇怪,放妈妈给的风油后，两三天后就没事了。一年级那年，我和姐姐帮妈妈上山找干木材，我不小心从一个斜坡滚了下去，滚到下面的我已经晕了过去，姐姐当时也被吓了一下。过了几分钟，我自己又醒过来，当时，只觉得很口渴，很想喝水。




十岁时的一个黄昏，我和姐姐在屋子后的椰树下完捉迷藏，突然，一个嫩椰从树上掉到我的右肩膀上，我痛到喊了很大声，也哭了很久。不知道骨头有没有折断，妈妈只是搽点黑风油就算了。几天后，我的肩膀就没事了。上天应该很疼爱我吧！





小时候的我太顽皮，根本都不知道死是怎样的东西。总是以为痛了过后就会好起来，死的话就好像睡不醒那样，不会怕。可是，现在人老了，一点小事就会想到死，心理面很难受。


近来这几年，我病重得很厉害，身心的痛，精神的折磨，我差点崩溃了。我的病一拖，也拖了几年。医了很久都医不好，很多次我差点放弃了生存的勇气，很多次我对自己说，活得这么痛苦，倒不如死掉算了！可是，我的命就是这么硬，怎么死都死不去。





如今，我从新看到生命的价值，生命的宝贵。原来，可以活着的一天，是那么的好，那么的.......值得高兴和感恩的。

aku dan bulan puasa

Bulan puasa Al-Mubarak menjelang lagi, hatiku begitu seronok menanti ketibaannya.Tapi,aku jatuh sakit sebelum puasa,diriku agak sedih dan risau kerana takut aku tak dapat menjalankan ibadah puasa dengan baik dan sempurna, Allah maha kaya,Allah maha mengetahui .Aku sembuh sebelum puasa tiba,walaupun badanku agak lemah dan lesu,aku mampu berpuasa juga.Hari ini adalah hari pertama puasa bermula dan aku dapat menjalankan ibadah ini,alhamdullilah.Agak sedih ialah aku tak dapat berjemaah dalam sembahyang sunat Terawih,anakku belajar berpuasa dan ia terlalu letih dan tidur awal.





Sudah banyak tahun aku tinggalkan sembahyang terawih,tahun ini aku agak sihat sikit dan ralat tapi,anakku pula tak dapat pergi ke masjid kerana tidur awal.Aku cuba sembahyang di rumah.Aku tahu Allah mengetahui apa yang aku hadapi. Tahun-tahun yang lepas, aku sakit,aku terlalu lemah untuk ke masjid,bila aku mengenangkan apa yang berlaku pada diriku aku sedih,aku susah hati,aku dah banyak tinggalkan ibadah Allah.Ya ,Allah ampunkanlah dosa aku ini.Berilah aku perluang untuk menjalankan ibadah wajib dan sunat di bulan yang mulia ini dengan penuh berkat dan dengan penuh keredaan Mu.Ya Allah,bersihkan jiwaku ,semoga aku dapat keredaan dan keampunan dariMu sepanjang bulan Ramadan.





Masih aku ingat lagi,kali pertama aku sembahyang terawih di masjid,aku menangis dalam sembahyang,hatiku begitu terharu bila dengar orang masjid baca doa memuji kebesaran Allah. Sebenarnya seluruh umat Islam didunia mendirikan sembahyang sunat terawih dalam bulan puasa ini.Seluruh umat Islam sedang memuji kebesaran Allah .Ia adalah amat mengkagumkan.





Bagiku ,Islam adalah agama yang pratikal dan agama yang sebenar-benarnya.Ia merangkumi semua aspek,dari segi jasmani dan rohani,dan dari pratikal seharian sehinggalah ke aspek ketuhanan.Allah,maha agung lagi maha pemurah.Cuma,manusia hari ini terlalu ego dan lalai dan menolak segala apa yang Allah suruh,bagi sesetengah golongan mereka tidak nampak semuanya ini adalah dari Allah ,hati mereka "buta" dan apa yang mereka lihat hanyalah diri mereka semata-mata.

maut di alam nyata

Setiap kali aku jatuh sakit,diriku rasakan maut semakin mendekati.Sakit ,mengingatkan kita pada maut, dan ia juga mengingatkan kita pada Allah.Aku sedar dan aku tahu bahawa Hidup dan mati ditangan Allah,kita manusia hanya dapat berusaha dan beriktiar untuk menyembuhkannya.Tapi ,bila setiap kali aku sakit,aku selalu mengeluh,aku selalu menangis ,aku selalu bertanya,sampai bila lagi aku perlu diuji sebegini?



Aku masih belum sampai pada tahap penyerahan yang sebenar-benarnya pada Allah.Aku malu,aku binggung.Mengapa musibah demi musibah ,mengapa dugaan demi dugaan yang perlu aku mengharungi ,tak habis-habis?Ya ,Allah hambaMU dah terlalu letih ,terlalu lemah untuk meneruskannya lagi.Seksa,ia terlalu seksa .Hidupku kini dah tak bermakna,badanku terlalu lemah untuk membuat tugas-tugas harian,rumahku tak terurus,anakku dan suamiku tak dapat kasih sayang yang sepenuhnya dari aku.Aku dah banyak tinggalkan tanggungjawabku sebagai ibu dan isteri.Ya Allah ,engkau yang Maha mengetahui segala-galanya.



Pantang maut sekiranya ajal masih belum sampai,aku tahu semuanya .Tapi,bila dalam keadaan sakit yang menyeksa,aku masih tak dapat menghayati itu sebagai suatu pemberian Allah .Suamiku selalu berkata pada diriku,bukan semua orang dapat merasai apa yang kamu rasa,termasuklah apa yang kamu sedang alami sekarang,iaitu sakit yang nampak dengan mata kasar dan sakit yang tak dapat dilihat.Anggaplah ia sebagai suatu nikmat yang Allah berikan pada kamu. Allah hanya menguji segolongan hambaNya yang Dia sayang,tapi ujian yang yang berturut-turut ,bertahun-tahun membuatkan aku begitu lemah,begitu letih. Memang senang berkata-kata bila diri sendiri tidak mengalaminya,tahukah dia aku ini terlalu sakit dan seksa?Bukan sehari dua,tapi dah terlalu lama aku hidup dalam keadaan sakit ini.


Aku sebenarnya memerlukan masa dan peluang untuk mengenali Tuhan dengan lebih dekat lagi.Aku patut bertawakal,patut menyerahkan sepenuh jiwaku atas ketentuanNya.Mengapa aku masih bertanya,mengapa aku masih mengeluh ,mengapa aku masih menyalahkan orang lain?
Ya ,Allah tunjukkanlah aku jalan yang sebenar-benarnya,bimbinglah aku dan matikanlah jiwaku,bersihkanlah jiwaku yang kotor ini ,agar aku dapat betul-betul bertaqwa kepada engkau..hanya pada engkau aku merayu dan pada engkau aku menyerah!Hidup mati adalah hak engkau,sekiranya aku ditakdirkan mati pada usia sebegini,matikanlah aku dalam keadaan yang beriman.Amin.

亲情vs人情

人，最难还的债，就是人情债。这世界上没有一样东西是“FOC"的，就算是你最亲近的人为你做出了一些简单的事情，日后，一定会对你讨回之前的人情债。马哈迪医生曾经讲过，这个世界上没有一样东西是免费的，只有妈妈把你生出来是免费的。我很赞同这个说法。



欠一份人情，要用什么东西去还呢？对我来说，人情根本都无法用尺寸来横量，各有各的看法，有的人说，会感恩就好，可是，感恩又如何来表达呢？很抽象不是吗？华人都会很同意这个看法。”人家欠我，好过我欠人”。马来人其实也一样，“tangan yang memberi lebih mulia dari tangan yang menerima",两个都很相似。其实，做人的道理很简单，如果一个人是有心去帮一个人，那就不要去追究那个人什么时候会帮回你，或者那个人会不会记得你之前帮过他，只要你的心好过，那，你就是做了一件好事。也许，人家看不到这件好事，记得，上天永远都会看见，祂，永远都会知道你的心。




亲人之间是否还有人情债这回事的说法？这个问题最近一直在我脑海里打转。人家说，亲情之间的付出是责任，也是心甘情愿的，并且，付出的时候是没想要收到回报的。可是，现在的社会好像变了样，现在的兄弟姐妹，帮上一点点的帮，开口关口都会把它当着口边话，拿来做把柄，一是看不过眼，就说什么忘本，什么“不会做人”，什么恩将报仇种种难听的话。对我来说，人生是一个大舞台，在亲人之间，我们可能扮演着不同的角色，父母，孩子，妻子，丈夫，兄弟，姐妹............每一个角色都有自己的责任和义务。当然，亲人之间的人情帐并不好计算，可是，不管怎样，对父母来说，“人家养我，我养人家”，这应该是一个责任。对一对夫妻，“默默的付出，，执子之手，与子偕老”这是心甘情愿。对兄弟姐妹来说，“大顾小，大让小”，这是天经地义的事。



每一个人都不能孤零零的生存在这个世界上，大家都有自己的家庭，都有自己的亲人。大家都互相的需要对方，大家都会互相的扶持。因为，是血缘，亲情，做纽带，维持关系，网生不息。那我们还要说什么欠人情这个东西呢！

二十年后的相遇

今天早上，当我带着一个小病人走向健身室时，想不到，一个我小时候的同学，突然出现在我的面前。哈，很突然，很惊喜！看到他，我说不出话，他也看着我，好像有点“不相信”的感觉。不知道他是否还记得我是谁。我们始终都没有问候到对方。我轻轻的走过他身边。继续我的工作。我当时的心境一直都很难相信那个人是他。他，始终都没有变到，那吊儿郎当的样子，那个亲切的笑容。二十年没见面了，当在一个巧合的场面下见到对方时，两个人还是开不了口。二十年前，我们偶而会见到对方，当时的我们还很年轻，刚刚中学毕业，大家还会点点头，笑一笑，有时还会跟对方说声“嗨”。可是，二十年后的今天，我们再次见面，大家好像陌生人似的。怎么啦？我们不还是朋友吗？




看到他，让我想起了小时候的我。小时候的童年，有他陪伴我一起渡过，真的是多姿多彩！难道他忘记了吗？我和他曾经是班上的一对青梅竹马。记得，小时候的他有很多话跟我说的，我们两个如果被排坐在一起的话，就是有说不完的故事，有说不完的话。哈哈哈，他，还会保护我，不让别的男生欺负。放学回家，我们都会一起走路回家的。
以前，我们的学校对面有一条小河，河边长了很多小河花，很漂亮的，有很多红蜻蜓都会在那边飞来飞去，每次放学，我们一班同学都会在河边抓红蜻蜓，和採荷花玩。有一次，我们在那河边玩的时候 我看到了一朵紫色的小荷花，很喜欢 可是，自己又不敢下去採，他知道了就採了那朵的紫色的小荷花送给我，接了他的花，心里很高兴，那天，我真的是开心了一整天。




从此以后，我们变成了好朋友，在班上，当老师还没进课室时，他一定会过来我的座位跟我说话，我跟他真的很有默契，很多东西我们都有共同的看法。跟他在一起，我真的很开心。
时间过得很快，转眼间，我们都长大了，小学毕业后，我们一起升上同一间中学。可是，不同班了，我当时被派到A班，他就被派去D班。我们没有机会再一起做东西了。刚踏进青春时期的他有点害羞，也是有点自卑，也很叛逆。就这样，我们越来越疏远了，越来越少跟对方讲话了。记得，我在初中二那年，曾经跟他借过一本参考书，当时，我很想找机会接近他，可是，他...............还是那么的静，那么的....................起不了变化。




他唸完初中三后，就转校了，我们更少见到对方。中学毕业出来社会工作，那时，我是在一间工厂做。当初，只是抱着玩玩的心情去见识，因为，我还想再升学。很巧合的是，他也在同一间工厂做。哈，我们又见面了，那时的他还是很静，不过，还好，见到我时，会跟我打招呼。不久后，我接到了升学的信，我去了吉隆坡。他过后也听说跳飞机到日本，去了很多年。
我受完三年的治疗课程后，回来槟城，妈妈说，他好像也刚刚从日本回来了。不过，日本赚回来的钱都被我们村里的一位有名的模特儿骗完了。哈，当时的我好像不是很相信妈妈说的话，我再次去问在场的妹妹，她应该会很清楚这个故事的来源，妹妹说，他跟那个名模搞上了，而且还在那个女人身上花了一笔钱！男人，真的是很够力！




二十年后的今天，我们又见面，哈，这又是巧合吗？不知道，听说，他是刚从英国回来，他爸爸刚过世。今天的他，已是一位中年人了，还没结婚。可是，还是老样子，跟我曾经二十年前所认识的完全没两样。他，一个我很难忘记的男人，他，一个曾经在我生命留下美丽回忆的男人。很高兴可以再见到他，也很希望他还记得我是谁。

陌生的父亲节

最近这几天报纸都会刊登一些有关父亲节的东西，我，突然才领悟到父亲节的来临。父亲节，这三个字对我来得很陌生，我不曾庆祝过父亲节。



爸爸，离开我们差不多有十多年了，他在世的时候，我也不曾和他庆祝过父亲节。相当初，我和爸爸的感情不是很好。我一直以来都感觉不到他爱我们。小时候，家里很穷，很多人都看不起我们，又加上爸爸双眼失明，不能参与村里的活动，整个村子里的人都把我们当着“没有爸爸的孩子”来对待，也许是这样，我的心一直都在埋怨着爸爸，一直都有隔膜，无形中，它慢慢的把我和爸爸变得好像陌生人一样。这些心病跟了我二十多年，一直到我进修职能治疗课程的第二年，爸爸心脏衰歇，救不了，离开我们了。他临死之前，我是最后一个见他的人，是我把他送进医院的，当时医生替他打了一些药，减轻了他当时的痛楚，爸爸，他死得很安详。看着死去的爸爸，我，哭了！我，来不及跟他说对不起，我来不及为他找最好的医生医好他的双眼，我，来不及....................................................跟他庆祝父亲节。很遗憾，那又能做什么呢？如今，它以成为了我胸口永远的痛！



今天，当我在替一个病人做治疗时，病人的电话响起，他说是他的儿子打来的。说下个拜六将要从吉隆坡回来跟他庆祝父亲节。我，听了心理感到很温馨，也很惭愧。我，做女儿的，爸爸在世时都不会也从来都没有和爸爸庆祝过父亲节，他的儿子却能这样做，我，真的很惭愧，很惭愧.....也很伤心。我，始终都没有机会和爸爸庆祝父亲节。



爸爸，在九泉之下的您，如果可以听见我的说话，我很想对您说，对不起，爸爸，请您原谅我的不孝，我会永远的为您祈祷，希望你的双眼是明亮的。还有，爸爸，我真的很希望可以跟你庆祝父亲节，可是，我知道，这个心愿已经是不可能的..............................那，就让我对您说声“父亲节快乐！”你是我心目中最好和最伟大的爸爸。


爸爸，我爱您！

背叛

背叛，是人都会恨之入骨。背叛，一个没得原谅的做法。背叛，是无耻的！我，从小到现在不曾有过害人的心，我，更不曾想过去伤害别人。我，会很讨厌那些为非作歹，制造是非，欺负弱小 和那些特地去伤害无辜一群的禽兽，还有..................................很多，很多说不完的害人精。


背叛,khianat,不止是用在感情上的欺骗，它，还可以用在那些暗中刺伤你，暗中破坏你，暗中违背了你的真诚，和你的真心。


做人，为什么要存有那颗害人的心，为什么要把快乐建造在别人的痛苦上！难道，看到别人受伤，痛苦，病痛得死去活来，和无助的情况下会让他们变得就很甘心，很痛快。也许，这些人是心理不平衡，心理变态的那群，禽兽都不如！


自从我知道自己的病况来源后，真相是那么的难接受，我，伤心了很多天，哭了很多天。我最亲近的人都会背叛我。和我流着一样姓周的血，都不放过害我。天啊！为什么会这样？？？
我，真的是那么的讨人厌吗？我，真的是那么的可恶吗？非要我死不可？



我，真的很想把这些不愉快的往事忘掉，可是，我心中的痛，我受过的折磨，肉体的伤害，怎么挥也挥不掉。背叛，这两个字，它，好像一根刺，永远的藏在我心中。

siapa diriku?

Pernahkah kita tanya pada diri sendiri,"siapakah aku yang sebenarnya?" Ha,dari mana aku ini datang?Dari keturunan mana aku berasal? Rasanya tak ada seorang pun pernah berbuat demikian.
Sebelum ini ,aku tak pernah mencurigai asal usul diriku.Aku tahu yang aku ini adalah anak cina,yang dilahirkan oleh ibu dan bapa juga keturunan cina.Tapi......setelah hari itu,ustaz yang merawat diriku berbuka mulut ,lalu bertanya pada diriku, aku tersentak seketika............mengikut apa yang dia dapat lihat pada diriku ,besar kemungkinan,aku ini mempunyai keturunan orang Melayu Siam.Hah! apakah itu benar ?



Sebelum ini aku pernah mendengar dari pakcik yang ada talian persaudaraan dengan arwah ayahku yang nenek nya adalah Melayu Islam,tapi orang dulu bila kahwin bangsa asing,soal agama tidak dititik beratkan.Tapi,emak tak pernah beritahu aku yang arwah ayahku mempunyai keturunan Siam.Sehinggalah pada suatu malam,setelah pertanyaan dari ustaz ,aku bermimpi.Dalam mimpi itu,aku berjumpa dengan satu gambar lama yang mempunyai gambar orang-orang perempuan dulu yang bersanggul besar disebuah rumah yang agak usang.Antara gambar-gambar itu,bila pandangan aku terlintas pada salah satu gambar perempuan yang cantik itu ,naluriku tiba-tiba berkata,aku " kenal"dia,pada masa yang sama,aku baca namanya yang tertulis dibawah gambar,siri serodja.Pelik namanya,setelah terjaga dari mimpi itu,aku masih tersebut-sebut lagi namanya.
Aku pergi ke rumah ustaz dan beitahu dia akan hal ini,dia tidak ambil serius tentang mimpi yang aku sampaikan padanya ketika itu.Selepas beberapa hari,semasa ustaz sedang mengajar aku,dia nanpak sesuatu pada diriku.Aku beritahu dia sekali lagi mengenai mimpi yang lepas,dan dia baru sedar dan pasti bahawa aku memang mempunyai keturunan Siam,nampaknya bukan Siam yang biasa tetapi keturunan Diraja Siam .Ha ha ha,aku tersenyum simpul,anih,terlalu anih untuk aku terimanya.



Aku balik ke rumah mak dan mendapatkan kepastian tentang asal usul keluarga aku selepas hal itu berlaku.Memang benar,apa yang mak beritahu pada diriku,keluarga nenek sebelah bapaku adalah keturunan Siam,mereka adalah orang Siam yang tulen yang berkahwin dengan orang Cina disini,kemudian menetap dan beranak pinak disini.
Apa yang dapat ku lakarkan dari keturunan nenek moyang ku ,bahawa sahnya mereka bukanlah orang Cina yang tulen.Interesting kan,kini tiba generasi aku pula yang bakal menyambung kembali darah Melayu, Siam dan Cina dan menghidupkan agama Islam yang sejati.


Setelah mengetahui hal sebenarnya tentang keturunan aku,hatiku lega dan amat berbangga ,Dan kini aku sedar bahawa keturunan seorang mencerminkan sesuatu yang berharga;itulah yang disebutkan harga diri dan maruah diri.



Walau apa sekalipun darah yang mengalir dalam tubuhku,yang pasti ia adalah darah seorang Muslim yang bakal menegakkan Islam di masa hadapan.

做妈妈真的很难

今天的妈妈真的不容易当。到底是怎么了?现在的妈妈责任越来越大了。由其是一个职业妈妈，有太多的东西要做，有太多的事要办，有太多的东西要想，有太多的事要记得，还有太多的家务要做。哇！好像有点喘不过气来似的。难道，一个孩子的妈妈是这么难做吗？

近来的几个星期，都是学校的考试时期，一个个家长都为孩子忙得不得了。我的孩子这个星期一才开始考试，我又要开始紧张了。每天都为他准备考试题，让他练习又练习，有时他不听话，不要做的时候，我就会很生气的打他。可是，他自己本身都没什么，打完后，还是一样的玩他的玩具车，还是一样的看他喜欢的卡通片。啊，小孩子，他们本来就是那么的天真，都是我们大人把他们影响，把他们吓坏的，不是吗？其实，考试又怎样呢？以前，我们小的时候，考试的时候还不是照样的玩，照样的疯，都不用像现在的孩子，一听到要考试，父母一个星期前就要他们每天温习功课，不可以出门去玩，这个不可以，那个不可以，看来，紧张的不是要考试的孩子，而是那些怕输的父母。

考试，每个小孩都要经过的阶段，是成长过程中所需要经历的日子。应该不是什么生死关头那么严重的。妈妈们要学会放下，做个不怕输的妈妈。

男人的矛盾

今天的社会里，很多男人的作风，我有点看不顺眼。就是觉得，有很多，很多的事物，很多，很多的责任，男人他们就是没有去把它做好。身为一个男人，对我来说，没有“不可以做到的事情”。如果，有一天，有个男人在我的面前说，某某事情他没办法去办，或者没有能力去做到的话，那，他就不要把自叫着男人了。

我，从小就很羡慕那些被妈妈生下来就是男生的男人。总是觉得做男人真好，男人是高高在上的，男人可以做的东西太多了，男生总是被婆婆宠爱，男人就是家产的续承人。可是，今天我所看到的男人是什么都不做的那种。呜呼哀哉！世界变样了，男人不做工，还像个男人吗？很多说自己有做工的却是干那伤天害理的非法行業，不是做大耳窿，就是骗女人钱，难听一点就是吃软饭的，还有一些更够力的就是不知道自己的责任的男人。现在的男人太没用了！什么男人大丈夫，男人流血不流泪，男人一手撑天下，男人是一家之主，男人这个那个的说法都看不到了。我今天所看到的男人很多都是“没有用的男人”。

如果我是个男人，我一定会去闯大事业，赚大钱，买大屋子，坐大辆车，我一定会把妈妈服侍得像皇后一样。
如果我是个男人，我一定不会让我的老婆去上班，不会让她在外面辛苦的工作，我会让她享受人生，我会让她感觉到男人可以给她的安全感。
如果我是个男人，我一定会努力去工作，珍惜赚钱的机会，打好基础，然后再宽阔生意的范围。
如果我是个男人，我一定会给我的子女受最好的教育，让他们感觉到家庭的温暖，让他们感觉到父亲永远是一家之主。

天下的男人们，我真的很希望，从今天起，我一走出门就可以看到你们做好一个男人的本份，做个有用的男人！

我在政府部门的日子

第一篇





我曾经在政府部门服务过。那已经是十多年前的事了。每当我回想起以前的一切，心里头还会有点留念。其实，留念的不是那个地方，而是那些病人，那些曾经跟我一起经过复建的病人。还有那些在病房服务的白衣天使和人类工程师，真的很想念他们。我是在卫生部复建部门服务的，是一位治疗师。我原本是很喜欢这一份工作，因为可以接触到很多需要帮忙的病人，可以为他们效劳，可以发挥我的爱心。真的，只有在医院工作的人才会了解到一个人生病时的痛苦，生病时的困难，生病时的无奈。那段日子，我真的了解到人生的“生”和“死”只不过是一线之差。我也看清了穷人家的苦和乐，还有医药人员的好与坏。可是，很无奈的是我服务的部门，那个上司是有点疯狂症，每天都找我麻烦，我终于下定决心不干了。就这样，在1999年，结束了我七年在政府部门的日子。现在回忆起以前的我，是有点可惜 ，也是有点感慨。



第二篇

七年的时间要算长也不是很长，但是，七年里，我真的是做了很多东西，也学了很多东西。记得，我们唸完了三年的作业治疗后，还要再去上一个月的induksi课程。一个里，我们需要了解政府部门的点点滴滴，一个讲师曾经这么跟我们讲过，政府部门有98% 的公务员是睡觉的，只有2% 是做工的。将来你们出来服务时，我很希望你们会加进这个2%里面。当时的我看着他，想了很久，我跟自己的内心说，我一定会是那2%的一份子。
一个月的时间过得很快，我终于被派到槟城的中央医院服务。那时的我是相当的高兴，因为，我的家乡也是在这里。还有，我的男朋友也是在那间医院做工的.

开始做工的几个月，我是真的很开心也很努力，很多新鲜的病症之前是我根本没有看过的，现在我终于有机会去接触和治疗。我也开始让那边的医务人员了解什么是作业治疗，什么样的病人可以从中得利。很快的整个医院的上上下下都认识了我这个治疗师。我也在之前那些还么有作业治疗服务的病房开始给予服务。很多专科医生知道了都很高兴。几个月过后，我生病了。发高烧，关节疼痛。医生安排我住院观察，怀疑我可能得了骨痛热症，为我做了很多评估和检验。当时我的小血板下的很快，看我的专科医生立刻为我输了四包的小血板。那时后的我以为自己回去见冤罗王了，还好，当时的医生和好心的护士都把我照顾得无微不至。我始终还活着，没有死去，就像人家所说的“大难不死，必有后福”。一年后，我和男朋友结婚。那时更是轰动整个医院，因为我嫁给一个友族。哈，我真的是一夜成名。差不多整个医院都知道谁是LIYANA CHEW.院方的管理层他们还送我东西呢！他们也为我高兴和喝采。



第三篇

踏进第二年，我们的医院举行hospital slogan 设计比赛，我参加了，我设计的口好是“Hidup Bermotivasi,Khidmat Berkualiti" 成绩揭晓后，医院的管理层通知我说，我的口好中选。他们将会用我设计的口好作为槟城医院的slogan.哈！很荣幸可以为我的医院做出一点功劳。我还拿了一个很大的奖杯回家。
有一天，我以前受训时的朋友打电话给我说她的老公会来我们的医院受训六个月，是在洗肾部门。几天后，她的老公遇到我，一开口就说，“你在这里真的很出名，医院每个部门的人差不多都知道你是谁！哈，够出名。当时的我，听到他这么说，真的也很吃惊，原来我是这么出名。
接下来的日子我是在小儿病房服务，看了很多生病的小孩，每次回家心里一直很难平静下来。最让我印象深刻的是那个十二个月大,头部积水的小女孩，住院住了整一年，开刀开了十六次，我跟他做治疗也做了一年。太可怜了，更伟大的还是她的妈妈，无微不至的照顾着，还跟她的女儿睡在同一张病床上。有一天，我突然问她，你老公有来看你吗？她对我说，老公不要她了！我很惊讶，她说老公不能接受他们孩子的缺陷。当时我的心一直在骂，臭男人，是她要的吗？她也不知道自己会生出来这个样子。老天！我还可以怎么帮她呢？我很同情她的遭遇。女人有时可以为了孩子，靈愿什么都不要，真是太伟大了。

在小儿科病房做，常常都会有一些“大粒人”来拜访那些小病人，有时还会派些礼物给他们。这样的作风对我来说是件好事，可是有时候这些有名月份的名人不止带来了礼物，甚至还带来了几名记者为他们拍照。第二天，他们的脸就会出现在多份报纸的新闻，说某某人做了什么慈善的活动。不知道是真心，还是要出名.............。这是我 永远都不会懂的东西。算了，有来好过没来。



第四篇


第三年，我被派去精神病房为那些精神病人做治疗，那边的病房是有分男和女的，差不多有四十多个病人。在那边是one man show 的，一个人包山包海。要做in-patient,out-patient和day care。很难想象，那时的我会有这么大的力气，可以一手包到完。那时的精神传家还称赞我呢，因为，我开设新的job-placement计划给那些day care 病人和in-patient ,训练他们的工作能力和技术。开了kantin 买食物给附近的医务人员。真的是可以赚钱的生意，我们还给那些病人工钱，不是很多，不过那些是拿来鼓励他们的工作精神。
接下来的下半年，精神病院来了一个新的专科医生，他看到我为病人做着多的治疗方式，有点佩服，他告诉我们他之前的医院，作业治疗师多不做这些的治疗。我只能笑笑，no comment。我在那边做了一年，很有成就感，可以看到病人走出去，真的是为他们高兴。记得，有一天，一个男人打电话来说他要捐一些电器给我们这边的病人，他说他是Mental Health Association 的member,要把音响器和29寸的彩色电视机放在病人复建中心，他说后的第二天，亲自把那电器送来了。真的很感动，一个大男人，有钱有势，还这么谦虚，真的很难得。我看到了人的好与坏，世间上这么多种人，头发可以一样黑，可是心地却很多种。
我很想在接下去做的，还有那个精神传科也要求我留下，他曾经跟我的那个“问题上司”说过要我接下去做多一年，可是那个“疯女人”就是不肯给，我只好又回去槟城医院开始为新的病房服务了. 好笑的是，那个传科医生过后还跟我们说，叫我的那个上司去做心理补導，哈哈哈！真够力。外人都看得出她的疯！



第五篇



接下来我是被派到脑部开刀病房和心脏复建病房。这两个病房之前都没有接受过作业治疗的服务。哈，我又要去做白老鼠了。算了，我不是老大，只好听从命令也。我不曾怕过，尽管放马过来吧！本小姐有的是智慧。在还没开始我想做的作业治疗之前，我为那些心脏病人做了一个简单的“research"，目的是要更明白他们真正在哪一方面需要帮忙和复建。做完后，我把一份报告呈上给心脏传科医生。他看了很满意，过后，我就开始做我的"cardiac rehab program"病人他们一个个都很开心，都很合作。我在他们脸上看到了光彩，看到了希望。我也做得很开心，顿时，我想到了马来谚语有一句是说“tangan yang memberi ,lebih mulia dari tangan yang menerima"我终于做到了。
十月头的一个下午，我们作业治疗部门来了一个电话，是找我的，对方是心脏传科医生，他介绍了自己，然后告诉我说他们心脏部门每年有常年宴会，我是被邀请的一位，不过我要早点到 因为我需要去彩排，我听得满头雾水。过后他又说，我是被选获'Excellent staff of cardio-thoracic dept"的其中之一。哇！有没搞错，我才在他们的部门做了十个月罢了，就有奖拿。哈哈，是我的福气吧。我部门的那个疯女人还不知道这件事。直到我去到那个宴会时，她才知道。哈哈，现在，你可知道是谁的厉害。一个可以用智慧做工的人，就算是被派到天涯海角，他还是可以生存的。不是吗？因为在我的人生字典里从来没有这个“不可能”的三个字。

又是母亲节

再过几天就是母亲节的到来，每次想起母亲节，我的心就会有那种很难说出口，酸酸的感觉。能跟妈妈一起庆祝母亲节应该是值得高兴的事才对，可是，我每次都会很想哭，不知道为什么。也许，是我太注重感情了吧。不然的话，就是我太那个.........................

妈妈，这两个字，对我来说是很神圣，很伟大的字母。之前，我还没有成为人家的母亲时，不会对妈妈一生为孩子所付出的感到骄傲，我认为，把一个孩子养大，把他养成人，是妈妈的责任。不过，我现在是一个孩子的妈妈了，每当想起自己的妈妈曾经为我做过的点点滴滴，那无微不至的爱，关心和牺牲时，心里头很感慨，很是说不出的心态，好像有块东西哽在喉咙里的不舒服，又想哭的感觉。

妈，今年又老一岁了。已经八十二岁的她还能和一群的孩子，孙子庆祝母亲节，这是一件好事。然而，我的心里头真的很想和妈妈她一起出去吃一餐，很想买一些补品孝敬她。可是，我好像失去那股冲劲，心情很淡。每当想到回去会见到姐姐他们，我的心里不是很爽。我不是一个很喜欢怀恨在心的人，我做人的原则其实很简单，人对我好，我会十倍比他更好，如果，人被判我或者有心伤害了我，我会十倍还回他。很多时候我自己一直在叫自己学放下，过去的就让它过去，算了，每个人都会做错事，可是，我的心还是不能...................。

妈妈是全部人的，我知道妈妈她比较喜欢在家煮一餐和她的几个孩子和孙子一起吃。我现在不能和他们一起吃了，妈妈她应该很了解我的情况。妈，我知道你不想姐姐他们难做，我也不想大家难下台。那，找个好日子，我们一起去吃一餐，有心才会感恩，有心每天都是母亲节，不是吗？

ISLAM DALAM MELAYU

Ramai orang selalu tanya pada diri aku ,you sudah kahwin dengan Melayu,that means you pun kena ikut dia masuk Islam?pesakit yang pernah mendapat rawatan pemulihan dari aku sering mengemukakan soalan sebegini,kebanyakan yang bertanya itu adalah kaum Cina.aku selalu jawab simple sahaja 'ya',semua agama ajar kita benda yang baik.Sebenarnya mereka agak hairan,aku ini Cina,mengapa bila kahwin dengan Melayu mesti masuk Islam?Pada permulaannya aku sendiri pun rasa pelik juga mengapa mereka begitu pertikaikan soal agama Islam,dan bukannya benda lain.sekarang barulah aku sedar apa yang mereka titik beratkan bukanlah sangat pasal agama tapi orang Melayu sendiri!


Orang Melayu di Malaysia ,100% adalah Islam.Tapi ,adakah 100% Melayu adalah seorang Muslim yang betul-betul Islam?Soal ini agak sensitif bila dibangkitkan,tapi bagi diri aku yang pernah melalui perubahan dua budaya,yang pernah berada dalam kesinambungan agama yang berbeza,ia amatlah jelas bahawa bukan 100% Melayu yang beragama Islam itu betul-betul Muslim.


Apa yang mereka lihat setiap hari ,Melayu-Melayu yang ada disekeliling mereka amat berbeda dengan apa yang patut ada pada seorang Muslim yang mereka tahu.Itu yang membuatkan mereka tanya pada diriku.Jangan ingat kaum lain hari ini tak kenal siapa itu Muslim dan siapa itu Melayu.Manusia hari ini terlalu arif dan sensitif tentang agama-agama yang ada disekeliling mereka.Sebenarnya mereka tahu apa kebaikan yang ada pada Islam dan juga benda-benda yang dilarang oleh Islam.Mereka juga tahu bahawa mununaikan Haji adalah sesuatu yang agak tinggi dalam Islam,tapi ada juga yang balik dari Haji masih melakukan perkara-perkara yang dilarang.Bagi kaum lain yang ada di Malaysia,mereka lihat Islam dalam Melayu,sebab 100% Melayu adalah Islam.Kita sebenarnya tidak dapat menyalahkan mereka,yang silap adalah kaum Melayu sendiri tidak mempamerkan Keindahan dan kesempurnaan yang ada pada Islam.Hari ini,ramai dari kaum Melayu makan dan minum benda-benda yang dilarang di tempat yang terbuka,ramai juga yang berjudi,ramai juga yang melakukan zina dan maksiat dan ramai lagi tidak menjaga aurat sendiri,tambahan lagi ramai lagi yang terlalu kerdil dalam soal agama.Tidak dinafikan kita hari ini duduk dalam dunia yang moden.dunia yang majmuk,dunia yang serbah canggih,tapi patutkah fikiran dan amalan kita turut di canggihkan sehingga tidak kenal apa itu Islam yang sebenarnya!Astagfirullalhalazim.



Pesakit aku boleh bertanya,Melayu sendiri pun tak ikut Islam dengan betul,why you kena ikut agama mereka?Ha,ha,ha.Apa yang patut aku jawab.Jangan lihat Islam dalam Melayu ,semua agama bimbing manusia kearah kebaikan,ambil yang positif,aku kahwin dengan suami aku atas dasar percintaan tapi aku masuk Islam adalah atas kesempurnaan Islam yang telah dipamerkan oleh suamiku.


Hendak jadi seorang muslim yang turun-temurun adalah senang.Tapi,hendak menjadi seorang muslim yang betul-betul Islam tidaklah semudah dan seindah yang dikhabarkan.Dengan akad dua kalimah syahadat di depan dua orang saksi" Aisyahdu allah illa ha illallah,waiasyahdu ana Muhammada Rasulrullah".Adakah ini sudah cukup untuk kita dipanggil seorang Muslim?

Jawapannya memanglah tidak.Tepuk dada tanyalah selera.Manusia dimuka bumi ini dilahirkan dengan kelebihan dan juga kekurangan,kita tidak dilahirkan dengan sempurna tapi isikanlah yang kurang itu dengan kebaikan yang ada dalam Islam.Percayalah sebenarnya Islam itu adalah agama yang paling sempurna di muka bumi ini.

bersihkan jiwa

manusia hari ini terlalu kotor,kotor dari segi jiwa dan rohani.Tiap-tiap hari manusia dedahkan diri dengan dosa dan lakukan dosa ,tak pernah insaf,tak pernah takut pada Allah.

Adakah ini tanda-tandanya dunia dah nak sampai ke penghujungnya?Manusia tinggalkan sembahyang lima waktu,manusia lakukan maksiat,manusia berzina,manusia berjudi,manusia menipu,manusia makan rasuah,manuisa makan duit anak yatim-piatu,manusia bersubahat,menusia menduakan Tuhan,manusia membunuh sesama manusia.Ya.Allah!Tolong selamatkanlah dunia hari ini.



Aku sedih,terlalu sedih apabila melihat ini semua.Apa yang patut dilakukan?

Wahai manusia yang masih bernyawa,renunglah pada dirimu sedalam-dalamnya,imbas kembali kepada peristiwa yang telah dan pernah engkau lakukan selama ini!Bersihkanlah jiwa dan rohanimu sebelum nyawa kamu dicabut oleh Tuhan dari jasadmu.Sesungguhnya,Allah sentiasa menyayangi umatnya yang mahu balik kepangkal jalan.

1.beristifarlah banyak-banyak dan memohon keampunan dari Tuhan.

2.berwuduk dan sembahyang lah 5 waktu,sesungguhnya,setiap kali kita sembahyang kita akan bebas dari cengkaman setan dan Tuhan akan ringankan dosa dan bersihkan dosa kita.

3.bertaubatlah dengan melakukan sembahyang tahajud .

4.berzikirlah dengan sepenuh hati,penuhkanlah hati kita dengan ayat-ayat Quran .Sebenarnya ayat-ayat Quran itu adalah ubat yang paling mustajab untuk mematikan segala gangguan dari syaitan

5.hulurkanlah zakat,sebenarnya zakat ini dapat membuangkan nafsu bahtil dan sombong yang ada pada manusia.

6.kerjakanlah Haji sekiranya dah mampu,sebenarnya Haji ini akan membawa manusia lebih dekat dengan Tuhan.

现在的医生

做医生是一件很光荣的事。然而，要做一个有医德的医生，其实，不是一件容易的事。自从我在私人医院就职之后，每天所看到的和所听到的和我以前在政府医院服务的时候相差得十万八千里。很难相信，也很难接受。都是钱的作怪。

在私人医院，什么多讲钱的。不是现款的话就是医药卡，还有"creadit card"都会很吃香的。很多时候可以听到病人的心中话，就是；没有钱真的是不可以生病！这又怎样呢？疾病的来衾又不是我们可以住址得到的。不然的话，槟城就不会有这么多私人医院了！有时候病人情况严重，病人有生命的危险，医生安排住院，院方会要家属先付"deposit"过后才可以办住院的手续，一些手头上没这么多钱的病人就会这么骂了；现在的医生到底是医钱还是医病！都已经听了十年了，可是，有时候还是听不下去。

现在的医生到底怎么啦？是那里出了差错？一向来人类所崇拜的“人类工程师”难道只会向钱看罢了。说真的，有时候，很多病人会向我们倾述他们跟医生的经验。发生在私人医院的医生是大部分。现在的医生都很喜欢病人有医药卡，其实，有时候，很多“procedure"是不需要为病人做的，可是，一听到病人有医药卡，就算是一点点小伤，医生会告诉病人说需要动手术，就是福建人说的“kui tow"那就是代表他，七早八早就拿起刀来杀病人的口袋了。呜呼哀哉！

在我自己的立场看来，现在的病人，他们也许不是那么的害怕自己在做了检验之后，医生要告诉他们得了什么病，其实，现在的医学这么畅名，再严重的疾病也是会有药医的。至少可以延长他们的生命，不是吗？然而，当他们在看完医生之后，要付的医药费才是他们最害怕的！今天的社会，很多病人在紧急时刻，不是说要拿多少钱就可以立刻拿出来的，现在的人，很多都是月光族的，很多都是钱不够用的！

那，医生们，真的很希望你们可以打开心房 把那已经藏了很久的“医德”擦亮，再次重新照亮那些需要你们的病人！我做人的道理很简单，我很相信风水轮流转，总会有一天我们也会生病，我们也会是病人，有一句马来俗语这么说到"tepuk dada tanya selera"！

槟城，明天会更好

每天打开报纸，我国的政治变动成了很多报章的头条新闻。就是觉得
今日的马来西亚人民越来越聪明，越来越懂得自己的权利。之前，我对政治就是有点“敬而远之”的感觉。可是，自从民联在308接班后，我好像对槟州政府的发展有特别的注意和关心。

我出生在槟城的一个小镇，是个百分百的槟城人。出世到现在，槟城一直都是BN做政府的，就是福建人所说的“jing piao cheng hu ”.指得就是马华或是民政当政府。那里知道，去年在308，槟城就变成了“roket"的地盘。哈，真的是很过瘾，我还是第一次看到呢！又怎样呢，难道说“roket"他们不会做政府吗？其实，他们还赢得蛮威风的！一半以上的选区都赢了。真的了不起。

今年的308就是满一年了，时间过得真快。很多社界的上下高中低层的人都在谈论，他们到底做到怎样了？槟城有没有改变到？然而，BN的政府却虎视眈眈的守着，监视着，一有机会就要开机关枪把roket 的政府枪毙。哈！我觉得现在的政治真的是多精多彩。2009的308刚好是星期日，报纸写的很多很多，看的人也会眼花缭乱。民联政府一个个领袖都很谦虚，给自己打很低的分数。然而，前政的某某人却趁机开大口“condem"了一大推，说了很多难听的话。我读了那些新闻都觉得好笑，其实，好笑的不是新闻的内容，而是，那些前政的“政治家”！所讲的话。当你一个手指指向人的时候，你是否知道还有三个是指向自己的，一个大拇指是指向天的。也许，他们都不在乎这些。先下手为强，不是吗？

说真的，我很满意今天的槟城！如果给我打分数的话，我会给75分。他们可以在短短的一年里面做出这样的成绩应该算是不错了。做出来的东西都可以用肉眼看到的啦。槟城的几个问题就是大家都知道的，komtar变成死城，公供巴士服务差，升旗山的缆车，烂买土地，要把跑马场变成新城，等等的问题。可是，槟城人比较关心的还是komtar 和土地问题。komtar 一直以来就是槟城的象徵，哪里可以让它就这样的死去！那槟城人的骄傲，尊严不就是也要跟着一起死掉了！很多东西政府可以做的，可是，他们就是没有去做。为什么现在的新政府又可以把komtar从新改变呢？生意人可以从新做生意了，槟城人可以从捡已失去很久的骄傲和尊严。那不是很好吗？还有一个就是升旗山的缆车，真的是很奇怪，每年都说同样的问题，缆车的钢线怎么修都修不好的，而且那钢线的价钱还不是便宜货呢！也许，管理那边出现了差错吧。很奇怪的是，民联政府他们为什么可以把那缆车的钢线修好呢？难道说他们真的是大家在电视机看到的“superman" 可以救人的superman!说到土地问题，槟城人真的会很生气，槟岛原本就是一个小岛，土地的管理和发展要真正的去做好它，没有的话，将来的槟城的土地就要变成了黄金土地，那穷人家就不用休想买便宜的房子了。就像现在发生在浮罗山背的土地，哎呀！不说也罢，说了就会更生气。算了，过去的就让它过去好了，我相信民联政府他们也费了很多功夫和精神去收拾前政留下来的残局。加油！林冠英和他的手下一定会做得很好的！槟城人会为你而骄傲。槟城，明天会更好！

脆弱的人生

那天，一大早来上班，就看到很多人抢着买报纸。听说有一个护士跳海自杀。我听了心里头是有点难过，可是，另一方面又想，难道只有死才可以解决问题吗？对我来说，这个决定是非常的自私！年纪轻轻，有什么事是不可以看开一点的？就非死不可？我，活到这把年纪，每天醒来都会感谢上苍还让我继续呼吸着，还让我活着。我还可以为病人服务。可以活着的一天，就是天大的幸福，不是吗？

现在的人都很怕输，都很怕比不上人，都很小心眼。可是就是不怕“死”。死亡，对他们来说就是一个快速的解脱。他们只想到去摆脱眼前的问题，根本不会去想到死后，身边的亲人他们要怎样去面对他们的死和外来的人言人语。唉！难道生命就如此的脆弱吗？经不起风风雨雨，经不起挫折，也受不了沧桑。每次我看到我小小的病人都会为自己的生命很勇敢，很努力的去做好他们的本份，很认真的学习我教他们的复建课程时，我真的很感动，也很佩服他们的精神。就算
他们都是那群曾经在生死边缘挣扎过的“过来人”，但是，他们不曾放弃过。连小孩子都会知道生命的珍贵，为什么一个二十多岁的人不会呢？是无知，还是..............。

其实，一个有宗教信仰的人是不回去做这种事的。每个宗教都会教我们人类的来历，谁是人类和大地的主人，要无时无刻的学会感恩，还有人类的生与死是谁的安排。每一个宗教都会叫我们行善，要爱自己也爱别人。为什么要去结束一个还不是时候死的生命呢？难道我们人类自己有权力去安排自己的生与死吗？现在的人类以为自己很了不起，自己比一般人来得特别，一不喜欢，就可以这样那样的，眼中无人，不过心中的鬼却特别多。一有什么不愉快的事情，就喊生喊死的。哈，真的很难想象！为什么要把自己看得那么重要，那么的特别？我们人类其实就是很平凡，很普通罢了。就像地上的一粒小沙，就像树上一片一片的树叶而已。我们就像别人一样，做工，赚钱，结婚，养孩子，养父母。简单就是快乐，平凡就是幸福。

人生短短几十年，看得开，日子就会很好过。什么事，只要可以退一步，就是海阔天空。这个世界还有很多很多美好的事情，美好的人物，美好的风景，美好的食物，美好的义务，美好的.............放大自己的视野，放宽心怀，放下自己的骄傲，你就会感觉到，这世界其实真的是还很美好！

Muslim masa kini

Baru-baru ini,sedang aku mengikuti drama Indonesia yang ditayangkan diTV3 hari Ahad,aku terserempak dengan bacaan doa selepas solat yang dibaca oleh salah seorang wataknya,sudah masuk kali kedua doa itu dibacakan,namun aku masih tak dapat "tangkap" bacaannya.aku amat tertarik dengan doa itu,ia seperti ada suatu yang menyeru aku untuk belajar doa itu.aku pun bertanya pada suamiku,dia katakan pada diriku ia adalah doa syifa,tapi dia sendiri tak pernah menghafalnya.

Keesokan harinya,aku pun pergi bertanya pada kawan-kawan Muslim aku,dari seorang ke seorang,dari yang muda sampailah ke yang tua,tak ada seorang yang boleh membacanya!Ya Allah!aku ingat aku ini orang baru saja yang tak tahu,sebenarnya ramai lagi melayu yang beragama Islam pun tak tahu.mengapa ini boleh berlaku?Bukankah doa ini doa yang bagus dan mustajab untuk diamalkan dalam hidup agar ia dapat membantu kita sembuh dari penyakit.Takkanlah Muslim masa kini yang aku kenal ini tak pernah jatuh sakit dan tak pernah berdoa?Apakah yang mereka bacakan semasa berdoa?Mengapa orang kita tak mengamalkannya?Mengapa Muslim dari Negara Indonesia boleh membacanya ?Dan jarang aku dengar doa-doa dan ayat-ayat Quran dibacakan dalam gambar Melayu tempatan.aku terus kebinggungan dan amat terkejut dengan jawapan yang diterima.Tapi akhirnya aku berjaya mendapatkan doa itu dari seorang nenek.Nenek ini macamlah nenek aku sendiri,tapi dia adalah nenek salah seorang pesakit aku .Dia amat bangga dapat mengajar aku walaupun ia tak dapat menghafalnya,tapi ia berusaha mendapatkan cetakan doa itu dari anaknya dalam satu hari saja.Nek,aku amat mengkagumi dengan dirimu!kamu adalah yang terbaik!

Apa yang aku dapat belajar dari peristiwa ini adalah sesuatu yang amat menyedihkan,kita mengelar diri kita sebagai seorang Muslim ,itu adalah secara luaran dan zahir sahaja,tapi yang batin dan hakikatnya kita ini adalah terlalu jahil dan cetek pengetahuan tentang Islam.Tingkahlaku ,kata-tutur dan pembawakan diri itu mencerminkan amalan kita,macam mana kita hendak mempamerkan diri sebagai seorang Muslim yang beriman dan membezakan diri kita dari orang-orang kafir sekiranya diri kita sendiri pun miskin dalam pengetahuan Islam.Senang untuk mengatakan itu Iman ,tapi apa itu Iman sebenarnya?Macam mana kita hendak mendidik anak-anak kita esok hari？Bila anak-anak menjadi liar,menjadi buas,menjadi kurang ajar ibu bapa menyalahkan masyarakat,menyalahkan guru-guru tak pandai mengajar ,menyalahkan pihak ini dan pihak itu,tapi mereka tak pernah melihat pada diri sendiri,adakah mereka sudah memberi ajaran dan didikan agama yang betul dan cukup?Adakah mereka menjadikan diri sendiri sebagai contoh yang baik dari segi amalan seharian?Apabila memikirkan semua ini aku mula merasa seram dan takut,terlalu takut untuk berhadapan dengan Muslim masa depan.

Islam itu agama yang indah.Islam itu mempunyai segala-galanya.Tapi ,manusia hari ini tidak begitu mengambil berat dengan apa yang ada dalam Islam.Apabila diri ditimpa musibah,atau menghadapi jalan buntu,baru teringat pada Allah,baru hendak menadang tangan memohon kepada Allah agar dirinya di lindungi,disembuhkan dan diselamatkan dari bala petaka.Kita,manusia hari ini terlalu jahil dan Imannya juga tak seberapa ,tapi Allah maha mengetahui segalanya,Allah maha pengampun ,Allah maha penyembuh segala penyakit.Sehalus zarah pun yang kita ingat pada Allah ,Dia akan mengingati kita.Tapi,pernahkah kita tanya pada diri sendiri,berapa sangat yang kita ingat pada Allah?Berapa sangat yang kita beribadah dan beramal? Berapa sangat yang kita berterima kasih dan bersyukur pada pemberian Allah terhadap kita?Wahai manusia yang masih bernyawa,yang masih boleh berdiri diatas bumi ini,pandanglah sedalam-dalamnya pada diri sendiri ,ingatlah bahawa sahnya tiada lagi Tuhan melainkan Allah,hanya Allah saja yang mencipta segala-galanya atas bumi ini,dan Nabi Muhamad adalah pesuruh Allah,ikutlah cara hidup dan amalan yang Nabi kita lakukan sepanjang hayat yang masih ada.Semoga kita sentiasa dilindungi dan diberkati.Setiap penyakit yang Allah adakan pasti ada penawarnya ,berdoalah dan ingatilah Allah,hanya Allah yang maha penyembuh dan maha berkuasa.Amin.

Untuk rujukan semua, aku tuliskan selawat syifa dalam bacaan rumi:
bismillahirohmanirrohim,
Allah humma solli alla saidina Muhammad,tibil kullubi wadawa iha fii yatil abdani wasyifa iha wanuril absori wadhiya iha wa a'lla alihi wasohbihi wabarik wasalim.

感恩

那天，翻开报纸，一个版写着很大的字；可以活着的一天，是最幸福的！这几行字这样子写，不是每个人都看得懂它真正的意思。
问世间，人类何时会感恩？人类是否知道，每天睡醒时还可以继续的呼吸是值高兴，值得感谢祂还让我们活着。很多时候，我们都不在乎生命的宝贵，不会去珍惜，不会去照顾它。每天开眼关眼都重复做一样的东西，不曾停顿下脚步，想一想，自己所做的一切是否是正确的，这么久以来自己是不是走在对的路线上。再看看周围的东西，身边的人和事物，然后从中吸取知识和经验，检讨一下自己。现在的人很多事情都“take for granted" 了，不论什么东西，什么事情，都是应该做的。直到有一天，一些不愉快的事情发生在自己的身上时，才惶然大悟，原来自己不曾领悟到生命是那么的可贵，那么的重要！


在痛苦的时候，才想到有祂的存在，在生命将要结束时才向祂跪下。人就是这样的荒唐，这样的骄傲！以为一切的成功都是自己闯出来的。如果没有祂裼给我们生命，我们可以这样的了不起吗？我们还可以站立着，呼吸着吗？还可以张开着双眼看东西吗？我们的一切都来自“祂”，我们有的只不过是一个躯壳而已。世界上有这么多种人，有的头发是一样的黑，皮肤也是一样的黄，就是有着不一样的心地。

我，在医院工作了十七年，看了很多种病态，也接触了很多病人和医生。自己也有过不少的人生经验，也经历过很多感人的场面。然而，有时候就是觉得我们做人并没有什么值得了不起的，就算你是个有钱人家，还是个穷家子弟，一个传科医生，大家都一样的，当我们生病时，痛苦时，面临死亡时，才会想到祂的存在，才知道祂的伟大。其实，我们人类最重要的还是要学会感恩。

mencari ilmu

ilmu itu penting untuk semua orang,ilmu itu boleh membawa manusia ke puncak kejayaan. lebih-lebih lagi ilmu tentang agama iaitu, ilmu untuk mengenal Allah dan diri kita.Semua manusia yang hidup dibumi ini sentiasa berlumba-lumba dan berusaha bersungguh-sungguh untuk mencari ilmu .Dari yang kecil hinggalah ke warga emas.Anak kecil yang sudah pandai bercakap akan dihantar oleh mak bapa untuk mengaji bagi mengenal huruf ,dengan harapan besar nanti akan pandai membaca Quran.Orang tua yang sudah pencen sentiasa menziarahi masjid dan melibatkan diri dalam aktiviti masjid,dari sembahyang lima waktu hinggalah ke ceramah agama.Bagi diriku keadaan sebegini adalah sesuatu yang amat bagus dan amat menggalakkan dalam perkembangan agama.


Pernah aku mendengar,ada segolongan manusia mencari ilmu sampailah ke puncak bukit atau gunung,dan ada juga yang masuk ke dalam gua yang tidak dihuni manusia.Bagi diriku yang kerdil ini ,tak pasti apa yang mereka itu cari,tapi apa yang aku sangat yakin ialah mereka masih tidak jelas dan tidak yakin dengan apa yang telah tertulis dalam Al-quran mukarim.Aku orang baru dalam agama,tapi aku hanya tahu Quran adalah kunci kepada segala rahsia agama Islam.Segala-galanya ada dalam Quran,itulah utusan dari Allah.Perlukah lagi manusia pergi keatas bukit/gunung untuk bertapa bagi mendapat ilmu yang lebih dasyat ,yang lebih hebat dari ilmu yang telah tertulis dalam Quran?


Manusia hari ini mahu cari jalan yang mudah,jalan yang "segera" untuk mendapat ilmu .Tak kira ilmu duniawi atau limu untuk dibawa ke akhirat.Kalau boleh ,semuanya mahu disegerakan,semuanya mahu dicampurkan bagi menjadi seperti kopi 3-dalam satu.Sebenarnya,untuk menimpa ilmu tidaklah semudah yang disangkakan oleh semua orang.Hendak masuk ke peringkat universiti pun kita kena belajar 6 tahun sekolah rendah dan 5 tahun sekolah menengah serta 2 tahun tingkatan 6.Hendak menjadi seorang doktor pakar pula kita kena belajar lebih kurang 10 tahun dalam bidang perubatan.Macam mana pula manusia hendak mencari ilmu agama dan ilmu akhirat dan ilmu ketuhanan?Adakah hanya dengan setakat membaca buku agama,setakat menhijrah dari satu masjid ke satu masjid ,menghadirkan diri di kuliah agama ,bertapa dipuncak bukit dan didalam gua itu sudah mencukupi? Pernah Nabi kita mendapat wahyu dari Tuhan dalam gua .Sebab dia adalah seorang Nabi,dia adalah orang yang terpilih oleh Allah kerana keperibadiannya yang mulia,amalannya,kepercayaannya . Pernahkah manusia bertanya pada dirinya sendiri,sudah berapa banyak amalan masing-masing telah laksanakan,sudahkah mencukupikah mereka menunaikan amanah dari Allah .Masih bolehkah membaca surah-surah yang tertulis dalam Al-Quran.Aku dapati ramai dikalangan kita ,kecil-kecil sudah katam Quran tapi setelah meningkat dewasa,yang boleh baca,yang boleh ingat hanya surah-surah yang selalu dibaca oleh Tok Imam dimasjid .
Aku sendiri yang pernah mengalami nya,aku selalu bertanya pada saudara Islam kita apabila berhadapan dengan masalah bacaan atau maksud surah-surah tertentu,tapi kebanyakan yang aku jumpa semuanya "tak tau".Tren "tak tau" ini agak serius sekarang.Mak bapa hantar anak-anak dari kecil untuk membaca jawi dan mengaji Quran dan berasa sangat bangga apabila mereka sudah boleh katam Quran .Kenduri satu kampung hendak bagi tahu semua orang anak mereka sudah boleh baca Quran ,tapi malangnya tabiat membaca dan memahami maksud Quran ini tidak diteruskan sehingga ke dewasa.setelah berrumahtangga,menjadi mak dan bapa orang nak ajar anak dah tak boleh.perkara adalah ini amat menyedihkan.


Bagi diri aku, mencari ilmu itu tiada jalan singkat dan tiada jalan yang mudah.kita kena "step by step",dari yang asas perlahan-lahan ke peringkat yang lebih tinggi.Ilmu yang ada itu janganlah dibiarkan sampai berkarat di dalam hati,asah lah selalu,insya-allah ia akan menjadi tajam satu hari nanti dan ia dapat diturun-temurunkan.Mencari ilmu ini,yang penting ialah kita kena ikhlas,kita kena serahkan diri pada Allah,dan sentiasa berdoa agar kita dilindungi serta dibimbing olehNya pada jalan yang lurus,jalan yang direhdai.Amin.

伤感

今天起身，想到要回妈妈的家跟她老人家拜年，心里头不禁冒起酸酸的感觉，我已经很久没有回去了。自从我生病之后，没记错的话，那是在马来人新年后，都有几个月了。不是我不想回去，是我的身体状况不应许，我是病得很严重，是肉眼看不到的病，身体十分的虚弱，连走路都没力的那种，一天一天的销瘦，头发也一天一天的掉落，晚间没得好睡，全身一直很疼痛，连医生都查不出我是生什么病。

我是被人下毒降。是一个亲戚干的。看了很多降头师，医了很久，我的病一直都医不好。有一段时期我真的想放弃，让我死掉算了。也许，我死了，一切都可以解决了。可是，每当想起那个对我下毒降的人时，我的内心就会一直挣扎，一股冲动的反抗力一直在告诉我“不可以放弃！忍下去，Allah祂知道你的痛苦，祂会帮你的。”我终于忍了下去，我对自己发誓，我会撑下去的，就算再苦，再痛，我一定会活下去。我对天发誓，“如果我活下去，那个人就不会有好日子过。”我会用我的下半生去换取他的生命！我要他也像我一样的痛苦。我要他的苦，他的痛比我一万倍。也许这个誓言会比毒降来得灵！

妈，今天我的誓言真的显灵了，Allah祂真的听到了我的请求，我的病真的有了起色。我会更努力去做好我还未完成的心愿。妈，我不会去杀人，也不会去伤，不过我会每天都像Allah跪下，请求祂保佑我，请求祂帮我完成我的心愿，请求祂裼于我宝贵的智慧，让我可以用来保护我自己。Alhamdullilah.Amin 。

落叶飘的时候

又是年终的时候了，天气比平时干燥，很多树上的叶子都变黄了。北风吹起时，那枯黄又带点橙红色的叶子一片片的飘下，我很喜欢看这个风景，很美，很美。记得，每当这种情景出现时,新年就快要来临了。


小时候，每当想到要过新年，心里头就会很高兴，就算过的只是很平凡的新年，那种心情是很特别的，很期待的，很兴奋的。可是，现在人老了，那种心情不再出现，难道这就是成长的代价吗？现在的心情反而感觉很烦躁，很无奈，很多的事情要去办 ，总觉得很多东西还没做好。为什么会这样呢？一年一次的新年应该要过得好，要过得比去年更确实才是，我一直在找寻答案，可是，脑袋还是空空的。


这一整年里，有太多的事情发生了，我总是觉得一天二十四个小时不够我用，2008年它为我带来太多的变化，太多的反省，太多的痛苦。就算都快要进入农历2009年了，我对自己，对眼前的一切还不是很有信心，总是很怕，很怕它还会一直跟着我，那个阴影它一直笼罩着我。



很想念看到那落叶飘下的情景，很想呼吸那枯叶和干树枝的空气，很想看到浮罗山背的山都变成橙黄色。很想再次坐在长巴里回家乡，一路上可以看到那路旁的橙黄色的树胶叶，飘落的的样子。长巴驾过时，那落叶被快速的风吹过飘起，太美了。只有在浮罗的路才可以看到的情景。很高兴自己是出生于这个世外桃源的乡村。



我很想走出那灰色得地带，很想大大声的呐喊，我要活出我自己，我要活出真正属于我的世界。天啊！让我醒一醒，让我看清眼前的一切，让我走进正确的路程。Amin.

Hikmah disebalik Takdir

Takdir telah ketemukan aku dengan dia.Takdir telah membawa kami ke jingjang pelamin.Takdir telah menentukan aku jatuh sakit selepas kami berkahwin. Takdir juga telah menentukan kami tidak dikurniakan zuriat.Takdir juga menemukan kami dengan anak lelaki kami tujuh tahun yang lalu. Takdir akhirnya juga yang membawa aku ke jalan Allah.Itu semua telah ditakdirkan.Kita manusia hanya mampu merancang ,tapi Allah juga yang akan menentukan segalanya.

Selepas kita melalui pelbagai dugaan dan halangan,selepas semua yang pahit kita tempuhi ,selepas kita telah bergelumang dengan pelbagai dosa,akhirnya Allah juga telah membawa kami balik semula ke jalan yang benar,jalan yang Dia redhai.Itulah HikmahNya,Hikmah Allah yang maha berkuasa ,yang maha mengetahui,yang maha penyayang ,yang maha pengasih dan yang maha pengampun.


Hidup aku selama enambelas tahun selepas berkahwin penuh dengan cabaran dan dugaan.Banyak peristiwa sedih dari yang manis,banyak air mata dari gelak tawa,banyak risau dari tenang,banyak diam dari memberontak ,banyak gaduh dari sayang,dan banyak..........lagi yang tak dapat diukirkan,tapi hanya kesabaran saja yang mengekalkan perkahwinan kita sampai ke hari ini.Bukan mudah untuk dua insan yang berasal dari latarbelakang dan budaya yang berlainan hidup bersama ,tambah-tambah lagi tidak mempunyai anak.Tapi Tuhan maha mengetahui semuanya,ada hikmah disebalik apa yang berlaku,cuma selama ini kami tidak nampak,kami angkuh dengan ego masing-masing,kami lalai ,dan kami tidak bersyukur dengan apa yang diberi.


Sebenarnya manusia sentiasa hidup dalam kerugian,masa tidak akan patah balik sekiranya kita telah tinggalkan apa yang Tuhan berikan kepada kita atas kelalaian sendiri.Apa yang mampu kita lakukan hanyalah berdoa kepadaNya.Yang pergi tetap akan pergi ,tapi yang didepan itu hendaklah kita pegang dengan sepenuh hati,jangan lagi lalai walau sesaat pun,buatlah yang terbaik,apa yang kita lakukan bukanlah untuk siapa ,itu adalah 'bekalan' yang semua orang akan bawa untuk berjumpa dengan Tuhan selepas roh meninggalkan jasad nanti.

情歌再唱起

每当华人新年过后，接下来的日子，处处都可以听到情歌的播放，街头店铺都可以看到心型的礼物。情人节的来临让我突然间感觉到，如果自己可以像那些年轻人这样的庆祝，一定会很开心。哈...........都四十多岁了，还要学人家过情人节，会不会过份了一些呢？

回想起以前我和老公“拍拖”时，就算是情人节的来临，他好像不曾送过什么礼物给我。我也没有埋怨过。只是，每当看到别人接到花还是礼物时，心里头有点酸溜溜的。现在，人老了，心情都变了，情人节的到来没有为我带来多大的冲击，只是，当我听到李圣杰,古吉基和苏打绿唱的情歌时，我真的希望时间可以再倒流，可以让我重返二十年前，我很想和老公一起庆祝。

我真的很喜欢一面驾车，一面听歌，当我听到我喜欢的歌曲时，由其是动听的情歌，我会跟着哼，会跟着唱。那时候的心情是超级棒的。真的很希望那个路程一直走下去，没有境界的。有时还会按下窗口，让自己吹吹风，呼吸清新的空气。那种感觉真好。



听李圣杰的歌，我可以饭也不吃，茶也不思，整个人，整个心情陶醉在他的音乐里。他的歌声是那么的适合唱情歌，好像可以唱出我内心的感受，我内心的心声。那个melody真的可以带我走进歌里面的情景，那么的痴，那么的感人.他的每一首歌我都很喜欢。其实，不是每个歌手都适合唱情歌的，要真正用心去感受，真正的把自己放在歌词的情节里，用内心吧它唱出来，那才叫唱情歌。



情人节的到来可以让我再有机会反想过去的点点滴滴，让我再次的重捡心情，我会更珍惜眼前的一切，我会更爱我的老公。老公，祝你，情人节快乐！但愿我俩的爱情长长久久。

新年

时间过得很快，新年又要来临了。每次病人都会问我，你还有过华人新年吗？其实，我会明白他们为什么会这样问我。我是回教徒，可是，我还是华人。华人新年并不是宗教的节日，是一个文化的日子，为什么不能庆祝呢？说到新年，我又开始有点心慌，不知道应该做什么准备。真的很想回家跟妈妈他们一起过，我很久没有回去妈妈那边了。自从我生病过后，我一直都在瞒着妈妈说我还没有真正的复原。说真的，我是不想再见到那个死人姐夫的脸。看到他，我好像看到了魔鬼！太可恶了！想到他曾经对我做过的一切，我真的很想一刀杀死他！可是，我..............有太多东西还一直在我的脑海里飘来飘去。不是什么大事情，只不过是我自己过不了自己的这一关。我真的有点怕，很怕以前的事会再发生，我很累，很累，我不要再“生病了”。我已经是太痛苦了。Ya Allah,请您保佑我，让我远离一切的痛苦！Amin.

那天，我带妈妈去买新年衣和办一些年货，买完后，妈妈她小声的问我说，新年我会回去浮罗过年吗？当时的我有点不知所做，我的心有点痛，我很快的回答她说我会在年初一回去。妈，请原谅女儿的不孝，我不是不想回家，是我有家归不得，希望您会明白我的苦衷！其实，妈妈她已经知道事情的真相了，是我老公告诉她的。我明白我老公的处境，他的容忍程度比我还高，只是他现在是无法再看我痛苦下去，他才把真相说出来。我不说是不想让妈妈伤心，可是，最后她还是知道了。是天意还是命中注定，都给接受。人的心我们不能猜测，一个人，他怀恨在心会去到什么程度，不是我们可以控制的。妈妈她应该话明白这一点。当时她就只答一句，“如果天公有眼睛，他一定会有报应的”

无论如何，现在的我已经慢慢的复原了，是Allah给我的恩惠，我会用我一生的命去感谢祂。妈，今年女儿一定会回去跟您老人家贺年，你又年长一岁了，都八十一岁了 哈，可以活到这把年纪的您，我为您感到娇傲！ 妈，我在这里先跟您拜年，祝您：身体健康，长命百岁，天天快乐，不愁吃不愁穿。Amin.

错过

每天和我们插肩而过的人多得是，虽然如此，能够和我们心灵相通的却是寥寥无几。为什么呢？人与人之间的来电是很奥妙的科学。有的人你见过他，你会觉得他和你很快就可以成为好朋友。然而，有的人你见到他，总是觉得很讨厌，很恶心。很难说出口。

可以遇到好人是我们的福气。不过，如果我们不幸中遇到了坏人，也应该算是福气，因为这个坏人让你看清了人丑陋的一面，你也在无形中 上了一课。其实，人， 真的有很多种。形形类类，有的人，你明明认为他是个好人，可是，他却在背后伤害你。有的人，你认为他是个大坏蛋，是个无赖，可是，他却在你最需要帮忙的时刻出现，拉了你一把。你会一辈子欠他一个人情。这就是人与人之间的缘。

很多时候，我们都不在乎这些生活小节，我们对周围发生的东西都么有这么敏感。错过了很多，失去了很多。当有一天你回头看看时，啊！原来你真的是.........................................错过了。

kenal diri dan kenal Allah

Pernah tak kita tanya pada diri kita ,siapa aku sebenarnya?Manusia dijadikan Allah didunia ini dalam pelbagai warna,pelbagai keturunan,pelbagai etnik,pelbagai kepercayaan dan tak sama rupa wajahnya.Akan tetapi satu tujuan yang bersama ialah percaya pada TUHAN.



Hidup didunia ini hanyalah sementara,yang kekal adalah di dunia akhirat.Yang kembali kepada Allah adalah aku yang beramal,aku yang berhati mulia ,aku yang soleh dan aku yang sentiasa bersedekah.Tapi, bukan semua orang faham siapa aku sebenarnya.



Sebelum ini,diriku juga begitu,aku tercari-cari siapa aku sebenarnya,diluar dan didalam.Diriku diluar ini adalah seorang perempuan yang biasa,sama seperti perempuan-perempuan yang lain.Tapi,aku sentiasa percaya diriku didalam ini mempunyai kekuatan dan potensi yang besar untuk pergi lebih jauh lagi .Dan aku akan memperhebatkan pemberian itu.Aku sedar diriku didalam ini suatu hari nanti akan kembali kepada Allah dan apa yang akan aku bawa bersama untuk berjumpa denganNya bukanlah kehebatan duniawi.Tetapi,ia adalah sesuatu yang perlu aku lakukan dan memperbanyakkan ialah ibadat dan amalan aku ,ilmu dalam Islam ,jaga tuturkata dan aurat aku, dan ketaatan aku kepada suami .




Sebagaimana firman Allah "Aku menjadikan tiap-tiap sesuatu supaya mengenal Aku yang ada pada tiap-tiap suatu."(Hadis Qudsi)
Tuhan yang berkuasa diatas muka bumi ini,maka Dia yang akan tentukan segala-galanya,kata Dia "kun faya kun" maka kataku jadi jadilah.Bagiku ini adalah suatu yang senang difaham dan diterima dan ia telah menunjukkan betapa hebatnya Allah atas semua makhluk yang diciptanya.





Kita perlu kenal diri kita ,Allah berikan 6 deria untuk kita rasa, untuk kita lihat,untuk kita dengar,untuk kita bau dan berikan akal fikiran untuk kita berfikir dan berikan roh untuk kita hidup dengan Dia.Kita perlu gunakan pemberian itu dengan baik.Sebenarnya Allah telah berikan segala-galanya untuk kita,cuma kita sebagai menusia ,kadang-kala lalai dan tidak menggunakan ia dengan jalan yang elok dan ada segolongan pula merosakkannya.





Manusia yang masih ada hati dengan Allah,aku ingin melahirkan sedikit nasihat,kembalilah engkau ke jalan Allah pohonlah keampunan dan lahirkanlah keinsafan diri kepada Allah .Hanya Allah sahaja yang akan membimbing kita menuju kebaikan didunia dan diakhirat! Amin.

下一步该怎么走

当一件事情发生后，我们都会放慢脚步，仔细的思考，仔细去观察，想想看下一步应该怎么走下去。人，就是这样，在生命中碰到了礁石时，就学会了思考 学会了流泪，学会了小心，学会了分析，也学会了害怕。然后从中收检之前所犯下的错误，也许有的事情还是来得及去挽救的，从新收拾后就可以再走下去。然而，有的事情根本没有机会再让你继续下去的。那，我们应该怎么做才是呢？站在十字路口徘徊，满脑子都是问号，下一步该怎么走下去？



其实，很多时候，当我们面对这样的问题时，我们都不知道自己应该停下脚步还是一直的走下去，很怕再错下去，也很怕这次的选择不正确。



我自己也很讨厌遇到这样的情形，下一步该怎么走，真的还是靠自己的感觉最好！

Azam tahun 2009

2009 dah berlalu selama 4 hari,namun aku masih tercari-cari apa yang akan ku capai untuk tahun baru ini.Sebenarnya ,aku sudah ada rancangan untuk tahun ini dalam pemikiranku ,cuma ia belum lagi diatur dan disusun dengan teliti.Apa yang aku tahu ,aku perlu tinggalkan segala kenangan yang pahit tahun lalu .Aku perlu pandang ke hadapan dan teruskan langkah kananku menuju ke jalan Allah.





Orang yang sentiasa berazam dan berusaha melaksanakan azamnya akan diberkati Allah.Aku masih ingat lagi kata-kata yang di lafaskan oleh Dr.Fazilah Kamsah pada MHI di TV3 hari itu.Usia ku semakin meningkat ,semangat "berjuang" agak perlahan berbanding tahun-tahun lepas.Aku rasakan diriku kini begitu "tua" dan "lemah".Kemana sudah pergi semangat ku yang dulu ? mengapa aku berasa begini?Aku terpegun.............................................adakah semua ini tanda-tanda aku .....................................Tapi aku amat pasti ia adalah suatu petanda yang positif!





Hidup didunia ini penuh dengan dugaan dan cabaran.Dalam keasyikan mengharungi hidup ,kita akan menjadi semakin kebal,kita akan menjadi semakin kental,kita akan menjadi semakin matang.Itu adalah kenyataan!Aku juga tidak terasing dari kenyataan ini.Kematangan dan pengalaman lampau telah mengajarku perlahankan alunan perjalanan hidup ini.Aku perlu lebih berwaspada dalam mengambil keputusan dalam membuat perubahan ,aku perlu lebih teliti dalam mengorek langkah.Aku tidak mahu kesilapan masa lepas berulang lagi.Aku akan bangkit dan memastikan perubahan berlaku pada diriku.





-Aku akan menyusun semula cara hidupku,aku perlu berubah dari segi pakaian ,makanan dan pergaulan.



-Aku akan menjaga amalanku,aku akan menjaga solatku dan aku juga akan menjaga maruah rumahtanggaku.



-Aku akan banyakkan sedekah dan amalan kebajikan untuk golongan yang memerlukan.



-Aku juga akan lebihkan perhatian pada orang yang ku sayangi,iaitu suamiku dan anak ku.



-Aku akan sentiasa pastikan kesihatanku terjaga dan aku akan hidup dengan udara yang 'Segar' dan 'Bertenaga'.



-Aku akan hidupkan "jiwa"ku yang dulu,aktif,bersemangat dan berfikiran positif!



Itulah NUR LIYANA yang sebenarnya, yang bermaksud,cahaya kehalusan atau kelembutan.

等

等，这个字它好像在我心中住了很久。从小，我的心愿是能够把我一生的故事写成一本书，当中包括了；我的家庭，我的事业，我的童年，我的学校生活，我的恋爱史，我的婚姻，我的成功和失败，还有那些曾经在我生命中陪我一起走过的重要人物。



依稀记得，中学时代我曾经参加过学校的散文比赛，我写了一篇题目为“十六岁”的文章，赢得了全校散文比赛的第一名。从此我就对写作萌起了浓厚的兴趣。毕业后，我就没有再写作。值至出来社会工作之后，认识了一位华文报的女记者。在一个偶然的情况下，我跟她谈起了我对写作的兴趣，她鼓励我继续写作。而且她还会在文笔方面帮我。哈，终于遇到贵人了。就这样，我又开始写作了。令人兴奋的是，有几次我的小作品被刊登。我终于更有勇气的再继续写下去。



岁月如流，一年一年地过去了，那位女记者离开了槟城，到台湾申学去了。我也没有再写作了。我始终都没有好好利用时间完成我的心愿。很可悲！我一直在对自己说，等我从职场退休之后，我一定要专心致志，重新提钢笔，从事写作天涯，以完成自己的志愿。是真的要等这么久吗？



人生难道真的那么无奈?想做自己要做的事都需要等适当的时间才去实行吗？可是，时间它会一直的等待我们吗？

isteri untuk suamiku

suatu petang yang agak tenang aku terbuka siaran di TV3, dan pada masa itu drama dari Indonesia sedang disiakan ,lalu aku duduk dan menontonnya.Gambar itu amat menarik perhatianku,"isteri untuk suamiku" hah,tajuknya pun pelik juga.
Kini dah banyak siri telah disiarkan,aku begitu tersentuh dengan jalan ceritanya.seorang perempuan yang begitu istimewa sanggup cari seorang isteri muda untuk suaminya berkahwin sebab terdapat masalah melahirkan anak pada dirinya .


Aku begitu terharu dan tersentuh kerana nasibku seakan-akan sama dengan perempuan itu.Suamiku juga pernah menonton drama tersebut,dan dia pernah tanya pada diri aku kalau suatu hari, Tuhan telah temukan dia dengan seorang perempuan yang sanggup berbuat begitu,adakah aku dapat menerimanya.Aku tak dapat menjawab soalan itu,aku hanya diam tanpa suara.Aku hanya seorang wanita biasa,hati naluriku juga sama dengan wanita-wanita lain.

Aku berkahwin dengan suamiku dah 16 tahun,kami tidak dikurniakan anak .Setiap kali aku memandang dalam mata hati suamiku ,aku dapat merasakan sesuatu kekurangan dalam jiwanya. Dalam lubuk hatiku sentiasa berharap,alangkah seronoknya kalau aku dapat melahirkan zuriat untuk suamiku,tapi,itu semua telah ditakdirkan .Aku tak dapat mengubahanya.Aku hanya boleh melinangkan airmata,aku hanya boleh menadah tangan berdoa pada Tuhan.Tapi ,dalam hati kecilku masih terdapat sesuatu perasaan yang kurang menyenangkan.Seorang isteri bila tidak dapat melahirkan anak untuk suaminya,dia akan rasakan dirinya begitu tak berharga,begitu kerdil dan begitu keciwa.Hah,aku tahu memang ramai lagi wanita diluar sana yang senasib dengan aku,namun........................................apakan daya.

Anak ,itu adalah suatu anugerah

Anak, itu adalah suatu amanah

Anak,itu adalah suatu pernantian

Anak,itu adalah suatu keajaiban

Anak, itu adalah suatu harapan

Anak,itu adalah suatu kebahagiaan.