无奈vs现实

说不出的那种感觉，不知如何去形容，一直无法找到出路的情绪。怨不得天，也怨不得地....... 它就是一直出现在脑海里。叫天，天不应。叫地，地不响。这种思维实在太难受..... 无奈

时间不允许我停下脚步，还得继续走下去。不是累，只是不明白为什么这条路就是这么难走。从开始到现在，太多的畔脚石，太多的障碍。难道老天爷就只看到我一个，不看别人了。曾经，很想放下一切，远走高飞算了，可是，心里就是有太多的顾虑，孩子啦，家人啦.......

最后还是留下，在这个伤心地走完我的下半生。想找个地方隐居，然而，日子还是要过的，饭还是要吃，钱还是要花..... 

September datang lagi untuk tahun ini

jauh dihati,aku melihat hari berganti minggu,minggu berganti bulan,

bulan berganti tahun.....aku meniti masa ku bersama anak di 

tempat yang jauh dari kesibukan dunia......kini sudah masuk tahun kedua......

aku masih bergantung tak bertali dengan satu ikatan yang pudar,yang dalam kelemasan.

aku inginkan kebebasan dan ketenangan minda ,aku dah hilang keyakinan untuk hidup bersuamikan jantan yang tak bertanggungjawab itu.cukup,cukup sudah .....untuk 

27 tahun yang menyeksakan.perkahwinan ini dari awal lagi memang satu kesilapan,tapi aku yang pilih dia ,dan sekarang aku juga pilih untuk lepaskan dia pergi,aku dah letih hidup 

aku masih mampu untuk meneruskan hidupku ini tanpa kehadiran dia

,dan akan ku buktikan hidup aku akan lebih baik dari dulu.

hanya satu saja aku pinta,lepaskan aku dari ikatan perkahwinan ini.