不一样的感觉

一样的人
一样的名字
一样的称呼
一样的脸孔
不一样的是....

我的心情
我的情绪
我的感受

有点失落
有点悲伤
有点遗憾
很想哭的感觉

那又怎样
时间不能倒回
很想大声的呐喊
为什么！！！
上天总是
有他的安排
为什么！！！
就不能让我活得好一点

追不回的以前
想不通的现在
看不到的未来

这时候的相聚
只有带来了沧伤感
辉不去的回忆
它像一条绳子
紧紧的绑着我
透不过气的感觉

以前的温馨
以前的关怀
以前的默契
以前的甜蜜

都没了.....
它永远都会埋葬在
我的心中.....

Life still go on......

Its been so long that.....
We lost touch with each other
But time,
meet us up again
We were no longer young

Nothing to be blame
Is  faith that decide......
We are  just friends

Life still goes on...
This is what you said
Nothing much we can change
We can only pray...

Time comes and goes...
Whatever passed, has turn into memories
We can only find...
all our sweet times in it

Our age is catching up...
And from the bottom of the heart
We still have a little hope
Small words of care, tiny voice of concern....
No matter what....
We are still a childhood friend

Life still has to go on......

住在自己的梦想家园

自从结婚到现在，我们已经搬了很多次家。一个地方住了几年就搬去另一个新的地方，没有什么大的理由，就是一直都还没找到适合自己的屋子和地方。

当我们活了一段岁月，人到了中年，所看的和所听的都与年轻时代有所不同。
连自己所想住的房子都不跟以前不一样了。

找了很久，终于找到了我梦想的屋子和地方。一口气就将它买下。一个人人永远都不会想象到的地方。。。。可以开始我年老时的计划了。隐居以世外桃源，做我想做的事，过我想过的生活。

工作了二十多年，是时候退休了，没什么值得遗憾的。该做的都做了，该放的都放了。不想再拖下去。现在，最让我向往的事就是建一间我梦想的屋子，再次让自己学习做人，过自己想要的乡村生活，从回以前小时候的家乡，回到了原始点。

学习做人

当你活了一把年纪时，自以为世间上的大大小小，上上下下都掌握在自己的手中。其实事情并不是想象中的简单。就所以说，人要自知之明，万物之中，是有一些事物可能自己更本不曾见识过的。
最近，有跟乡下的一两个前辈谈过话，只是简单的生活锁碎话题，然而，从他们的谈话之中，他们的见解，他们对生活的看法，他们的经验，都深深的感动了我。
做人，如果要活得简单，就会有简单的做法。但是，如果自己觉得样样事物都要和身边的人比较，那你就会活得很辛苦。
简单就是幸福。不要对自己，也不要对身边的人有太多的要求，日子会很好过。。。。
他们可以每天活得这么开心，就是因为没有太多的要求，没有太多的比较。他们都认为上天的安排是最完美的。是属于你的，当然是不会跑掉。然而，如果不是属于你的，怎样强求它也不可能会是你的。
人家说，做人，要学会放下。做人，要学会看破红尘。是这么简单吗？说来容易 ，做来会更难。放下...... 多少个人能够做到？看破....... 多少个人可以？那如果不能做到的话，我们那还有之格跟别人说怎样去做人呢？

一个很期待的改变

一个人，要做改变，不简单。活了半个世纪的人生，在这一个偶然的相遇下，才看到了自己这一生所向往的生活。于是要去做改变，看看前，望望后，再看看自己，问问自己的内心，是时候放下了吗？
不再犹豫，拿起了我最大的勇气，买下了我想要的木屋，打算建立一间我梦想的小屋，过我要的乡村生活。我的家人更是反对，说我自找麻烦，活了这把年纪不好好工作，存好钱，等晚年有好日子过。。。有谁能够预测将来临的日子，还有多少的风风雨雨，算了，第六感告诉我，是时候做自己想做的事情了，不要再为别人而活。

suatu pertemuan yang mengajar aku erti kehidupan

     Aku berjumpa dengan keluarga ini tanpa dirancang,tapi ia telah berjaya mengubah percepsi diriku terhadap kehidupan........

     Satu keluarga yang jauh tinggal di suatu perkampungan nelayan,pertama kali aku terpandang rumah kayu tinggi tersergam semasa melawat ke perkampungan itu,aku bagaikan dipukau oleh keunikan struktur fizikalnya,memang cantik  dan unik.Yang terlintas di dalam fikiranku ketika itu ialah tuan rumah ini semestinya orang yang unik dan hebat.
tapi ,sangkaan aku salah belaka,setelah memberi salam ,tuan rumah yang keluar sambut salam kami serta isterinya  merupakan pasangan orang biasa, peramah dan  "humble".Lalu mereka menjemput aku dan suami masuk ke rumah mereka.Alangkah terkejutnya aku apabila melihat dalam rumah mereka,wah!pertama kali aku melihat rekaan unit rumah ini begitu menarik sekali.citarasa yang berlainan sama sekali yang pernah aku lihat pada rumah orang orang kaya.

Kombinasi rumah kayu ,kaca dan semen.ruang dalam rumah yang begitu luas,ada taman herba dalam rumah,ada air terjun bila hujan turun,and titi yang menyambungkan ruang depan dan belakang di tingkat atas rumah.yang membuatkan diriku tersangat ......respect
pada keluarga ini adalah,rumah ini adalah hasil binaan tangan sendiri termasuk anak anaknya!

Hebat,memang mereka ini begitu hebat dimataku.kalau nak ikutkan saiz badan pasangan ini dan anak anaknya,memang tak padan dengan saiz rumah yang mereka bina.....tapi Tuhan sentiasa bersertakan  hamba hambaNya untuk merealisasikan apa yang di hajati sekiranya hati mereka sentiasa ada Tuhan.

Mereka tak pernah merungut,tak pernah berpatah semangat walaupun banyak kali terpaksa mengubah dan berhenti atas sebab sebab yang tidak dapat dielakkan.Begitu kuat semangat mereka demi menyiapkan sebuah rumah idamaman mereka,penyerahan mereka terhadap ketentuan yang Esa.melalui perbualan dengan pasangan ini ,aku belajar erti kesabaran,ketenangan,kesederhanaan,kehidupan ala kadar,penyerahan diri terhadap ketentuan Tuhan .....dan aku nampak kebahagiaan rumah tangga.

Pertemuan ini telah meninggalkan suatu yang amat mendalam terhadap pengertian  aku tentang sebuah kehidupan.lantas,aku bersama sama suami dan anak mengorak langkah demi menzahirkan cita cita aku untuk memiliki sebuah rumah kampung yang aku idamkan demi menghabiskan sisa sisa hidupku dalam suasana yang tenanglagi aman.......

Bukan senang untuk manusia membuat sesuatu perubahan tapi sekiranya perubahan itu dapat mendatangkan ketenangan dan pengertian yang mendalam,yang pasti itu adalah pilihan tepat!
Aku sanggup berkorban demi sebuah kehidupan..............

Aku mangsa keadaan

Sudah di pilih oleh Allah, aku memegang watak sebagai mangsa sesuatu keadaan semasa hidup atas bumi ini.
Aku terima ketentuan ini dengan hati yang rela. Memang sudah nasibku selalu tersepit antara satu keadaan yang diriku pun tidak mengetahui apa puncanya. Sehinggalah aku terjatuh, terlantar dan terlayu lemah atas katil hospital dan tidak berupaya untuk berbuat apa apa..... Sampai bila harus ku bertanya, hidupku ini perlu terus menjadi macam ini untuk memuaskan hati, memuaskan nafsu manusia yang tidak pernah insaf, tidak pernah takut dengan balasa Tuhan dan sanggup menduakan Tuhan semata mata demi mencari sebuah kepuasan......
Aku....... Insan yang terpilih. Memang senang untuk orang lain berkata kata demi memujuk hati kecil ku untuk bersabar. Ujian Allah itu kita tidak tahu hikmah di sebalik nya. Tapi yang menerima kesannya adalah aku, sudah 25 tahun aku hidup terseksa , sakit, nyilu, pedih, bisa, sesak nafas, kembung, risau, sedih, tertekan, marah.... Terjaga tengah malam. Siapa yang faham, siapa yang mengerti. Aku seorang yang mengalami semua ini....